Borelioza

Borelioza, zwana również chorobą z LYME lub krętkowicą kleszczową to najczęściej rozpoznawana przenoszona przez kleszcze choroba. Wywołana jest przez bakterie – krętki z rodzaju Borrelia burgdorferi. Ze względu na specyfikę bakterii, diagnoza jest trudna, ale kluczowa. Skuteczność leczenia uzależniona jest od czasu rozpoznania. Szacuje się, że w Polsce, co roku zakażają się nią dziesiątki tysięcy osób. Zakażenia boreliozą są częstsze u osób aktywnie spędzających czas na świeżym powietrzu.

Borelioza to stosunkowo nowa choroba, którą rozpoznaje się od drugiej połowy lat 80. XX wieku. Bakterie wywołujące zakażenie mogą występować w kilku postaciach – krętek i w formach przetrwalnikowych np. cyst. Choroba, bez względu na stopień zaawansowania, atakuje tkankę nerwową, łączną i mięśniową.

Do pierwszych objawów boreliozy zaliczamy objawy skórne – rumień wędrujący będący zaczerwienieniem o średnicy od kilku do kilkunastu centymetrów oraz pseudochłoniak boreliozowy czyli naciek zapalny w miejscu pokąsania przez kleszcza. Dodatkowo mogą wystąpić objawy grypopodobne. Jeśli na tym etapie choroby nie zostaną podane antybiotyki, borelioza przechodzi w fazę rozsianą, a w przeciągu od kilku do kilkunastu tygodni występują objawy wtórne np. gorączka, osłabienie, ból głowy, bóle mięśniowe. Ostatnią, najtrudniejszą do zdiagnozowania i wyleczenia fazą jest faza późna. Przewlekła borelioza przez wiele lat może być utajona i nie dawać żadnych objawów. Dopiero w pewnym momencie atakuje stawy, układ nerwowy czy mięśnie.

Najdokładniejszą diagnozę choroby daje PCR będące badaniem polegającym na zidentyfikowaniu w organizmie DNA bakterii. Jednak w większości przypadków diagnoza stawiana jest na podstawie objawów klinicznych. Szybko wyleczona borelioza nie pozostawia szkód w organizmie. Niestety po przejściu choroby nie nabywa się odporności. Nieprawdą jest, że kleszcz musi się wbić w ciało – nawet odchody złożone na ciele mogą doprowadzić do zakażenia.