Otoemisja akustyczna - badanie słuchu
Otoemisja akustyczna (emisja otoakustyczna, OAE) to nieinwazyjne, obiektywne, łatwe badanie słuchu, pozwalające wykryć niedosłuch odbiorczy pochodzenia ślimakowego. Jeśli ucho środkowe funkcjonuje prawidłowo, dźwięk dociera do ucha wewnętrznego. Jak przebiega to badanie audiologiczne?
Spis treści
Otoemisja akustyczna (OAE) inaczej emisja otoakustyczna opiera się na rejestracji bardzo cichego sygnału akustycznego, który powstaje w ślimaku (najważniejszej części ucha wewnętrznego, z wyglądu przypominającej muszlę ślimaka) na skutek skurczu komórek słuchowych zewnętrznych.
Badanie OAE opiera się na zjawisku fizjologicznym o tej samej nazwie odkrytym w 1978 roku przez Davida Kempa.
Otoemisja akustyczna: wskazania
- ocena stanu ucha wewnętrznego,
- badanie przesiewowe słuchu u niemowląt,
- topodiagnostyka uszkodzeń słuchu,
- monitorowanie zmian słuchu po zastosowaniu leków ototoksycznych,
- wykrywanie głuchoty czynnościowej,
- diagnostyka szumów usznych.
Emisja otoakustyczna: przebieg badania
Badanie wykonywane jest w pomieszczeniu dźwiękoszczelnym. W uchu badanego umieszczona zostaje sonda pomiarowa, w której znajduje się głośnik nadający dźwięk i czuły mikrofon odbierający otoemisję ze ślimaka.
U noworodków i niemowląt badanie najlepiej wykonywać w śnie fizjologicznym (skraca to czas badania), ale nie jest to konieczne.
Krótki dźwięk, nadawany przez głośnik, w prawidłowo funkcjonującym uchu wywołuje zwrotną emisję sygnału, rejestrowaną przez słuchawkę. Dzięki temu można ocenić stan ślimaka oraz zbadać reakcje ucha wewnętrznego na ciche dźwięki. Jeśli emisji zwrotnej brak, może to świadczyć o wadzie słuchu.
Otoemisja nie daje jednak informacji o sprawności słuchu, ani miejscu, w którym występuje ewentualna wada. Poza tym, jeśli w uchu środkowym występują jakieś zaburzenia, może to uniemożliwić rejestrację sygnału. To badanie słuchu najczęściej przeprowadza się u noworodków i małych dzieci.
Wynik wydawany jest po badaniu w formie wykresu (DP-gramu) i opisu.
Porady eksperta