Badanie moczu - sprawdź co można wyczytać z analizy moczu?
Badanie moczu jest bardzo proste i tanie, a daje mnóstwo informacji. Zanim z wynikiem udasz się do lekarza, zobacz, czego można się dowiedzieć na podstawie analizy moczu. Jak interpretować wyniki badania moczu?
Spis treści
- Badanie moczu
- Analiza moczu - informacje o odczynie i ciężarze właściwym
- Gdy lekarz zleci dobową zbiórkę moczu
- Co mówi posiew moczu?
Badanie moczu
Mocz zawiera bezużyteczne i szkodliwe dla organizmu pozostałości przemiany materii. W 96 proc. składa się z wody. Resztę stanowią: mocznik, sole mineralne i barwniki żółciowe. W ciągu doby zdrowy człowiek wydala od 600 do 2500 ml moczu. Zależy to m.in. od ilości wypitych płynów.
Nawet ogólne badanie moczu może pomóc w rozpoznaniu choroby nerek, wątroby, dróg moczowych, cukrzycy czy żółtaczki. Ocenę badania moczu należy pozostawić lekarzowi, bo normy są zależne od wielu czynników, m.in. wieku, płci czy zażywanych leków.
Analiza moczu - informacje o odczynie i ciężarze właściwym
Ciężar właściwy – prawidłowy to 1,016–1,022 kg/l. Jeżeli jest niższy, sugeruje zaburzenie pracy nerek, podwyższony wynika z obecności białka lub glukozy.
Odczyn (PH) – powinien być lekko kwaśny (4,6–7,0 pH). Odczyn obojętny lub zasadowy występuje w kamicy nerkowej bądź zakażeniu dróg moczowych. PH powyżej 7 sugeruje zakażenie pałeczką odmieńca – bakterią wywołującą posocznicę moczową, która może prowadzić do niewydolności wielu narządów.
Analiza moczu - to jest najważniejsze
Badanie ogólne moczu to podstawowe badanie, które może wykryć wiele dolegliwości. Podpowiadamy, na jakie parametry należy zwrócić szczególną uwagę sprawdzając wynik badania moczu:
- Bakterie w moczu świadczą o zakażeniu któregoś z odcinków układu moczowego: cewki moczowej, pęcherza, miedniczki nerkowej lub nerek.
- Białko – może się pojawić przy podwyższonej temperaturze czy po znacznym wysiłku fizycznym. Gdy utrzymuje się dłużej, sugeruje problemy z układem moczowym.
- Cukier (glukoza) – jego obecność w kilku kolejnych analizach świadczy o cukrzycy. U osoby chorej na cukrzycę oznacza, że choroba jest nieprawidłowo leczona.
- Ciała ketonowe – mówią o zaburzeniach przemiany węglowodanowej i tłuszczowej oraz źle leczonej cukrzycy. Gdy pojawią się jednorazowo, mogą być skutkiem gorączki, wymiotów, głodzenia się.
- Urobilinogen – powstaje z bilirubiny (barwnik żółci produkowanej przez wątrobę) i jest wydalany z kałem. Tylko niewielka jego ilość może się pojawić w moczu. Przekroczenie normy może świadczyć o zapaleniu wątroby lub jej marskości, a także o zablokowaniu odpływu żółci z wątroby i pęcherzyka żółciowego.
- Kreatynina – to produkt przemiany białkowej. Jej prawidłowe stężenie u mężczyzn wynosi 60–110 mikromoli/l, u kobiet 53–97 mikromoli/l. Gdy jest inne, dowodzi pogorszenia się czynności wydalniczej nerek.
- Nabłonki – bez znaczenia są nabłonki płaskie i okrągłe, pochodzące z dróg moczowych. Obecność innych może świadczyć o chorobie nerek lub pęcherza.
- Wałeczki – pojedyncze mogą się pojawić po znacznym wysiłku fizycznym. Jeśli jest ich więcej, sugerują uszkodzenie nerek.
- Krwinki białe (leukocyty, WBC) – ich nadmierne wydalanie może mieć związek z bakteryjnym zakażeniem układu moczowego, śródmiąższowym zapaleniem nerek po przyjmowaniu leków (np. cefalosporyny, sulfonamidów, niesterydowych leków przeciwzapalnych) lub przewlekłą niewydolnością krążenia.
- Krwinki czerwone i krew w moczu (erytrocyty, RBC) – nawet ich niewielka ilość świadczy o problemach zdrowotnych: schorzeniach dróg moczowych, gruźlicy, zaburzeniach krzepnięcia krwi, niewydolności krążenia, marskości wątroby. Przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych też może spowodować zwiększenie liczby czerwonych krwinek w moczu. Dokładniejsze badanie moczu (tzw. oznaczenie stopnia wyługowania) pozwala określić miejsce, z którego pochodzą krwinki, czyli wskazać chory narząd.
- Kwas moczowy – przekroczenie normy świadczy o ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, pojawia się po niektórych lekach moczopędnych, przy zatruciu tlenkiem węgla, ołowiem i w chorobach nowotworowych. Oznaczenie kwasu moczowego jest także niezbędne, by potwierdzić lub wykluczyć dnę moczanową – chorobę objawiającą się silnymi bólami stawów.
- Mocznik – podwyższona zawartość mocznika wskazuje na dietę bogatobiałkową, odwodnienie lub niewydolność nerek.
Czytaj też: Azotyny w moczu
Gdy lekarz zleci dobową zbiórkę moczu
Badanie przeprowadza się m.in. po to, by zdiagnozować choroby nerek. Mocz należy zbierać dokładnie 24 godziny – jeśli zaczynamy o 7.00, kończymy następnego dnia o 7.00. Pierwszą poranną porcję moczu odrzucamy, każdą następną wlewamy do umytego (bez detergentów!) dużego słoja.
Po zakończeniu zbiórki mieszamy mocz, pobieramy próbkę do sterylnego pojemnika i dostarczamy ją do laboratorium wraz z informacją, kiedy była rozpoczęta zbiórka i jak dużo było moczu. Uwaga: w czasie zbiórki pojemnik z moczem trzeba postawić w chłodnym, ciemnym miejscu.
Polecany artykuł:
Co mówi posiew moczu?
Pozwala na wykrycie oraz identyfikację bakterii i drożdżaków. W laboratorium mocz nanosi się na specjalne podłoże i przechowuje w temperaturze zbliżonej do temperatury ciała. To pozwala rozwinąć się koloniom bakterii lub grzybów. Wielkość, kształt i kolor kolonii jest wskazówką, z jakimi bakteriami mamy do czynienia.
Porady eksperta