Masz jeden z tych objawów? Zapisz się na badanie, to ostatni dzwonek przed cukrzycą

Insulinooporność dotyczy blisko 40 proc. osób powyżej 35. roku życia i w ciągu kilkunastu lat może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2. Podczas badań oznaczamy poziom glukozy, ale to stężenie insuliny informuje o stanie poprzedzającym cukrzycę. Niestety często dowiadujemy się o tym, gdy jest już za późno. Kiedy warto zbadać insulinę?

Na jakie objawy zwrócić uwagę?

Insulinooporność to stan, w którym komórki organizmu stają się mniej wrażliwe na działanie insuliny, co może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Charakterystyczne objawy, które mogą świadczyć o występowaniu tego zaburzenia metabolicznego to:

• trudności w utracie wagi pomimo stosowania diety i ćwiczeń,
• wyraźny przyrost masy ciała w okolicach brzucha,
• chroniczne zmęczenie, niezależnie od ilości snu i odpoczynku,
• nadmierny apetyt i silna ochota na słodycze,
• ciemniejsze zabarwienie skóry w miejscach, takich jak pachy, pachwiny, łokcie, kolana, kark,
• problemy z koncentracją i tzw. mgła mózgowa,
• silne uczucie senności po posiłkach,
• wysoki poziom trójglicerydów,
• niski poziom cholesterolu HDL,
• podwyższone ciśnienie krwi,
• problemy z cyklem menstruacyjnym i płodnością.

Insulinooporność może również prowadzić do zwiększonej produkcji sebum, co sprzyja rozwojowi trądziku. Zmiany mogą być oporne na leczenie i występować nie tylko na twarzy, ale również na plecach i dekolcie.

U kobiet często obserwuje się nadmierne owłosienie w miejscach typowych dla mężczyzn, takich jak broda, górna warga czy policzki. Jest to związane z zaburzeniami hormonalnymi, które mogą towarzyszyć insulinooporności, np. zespół policystycznych jajników (PCOS).

Zaburzenie metaboliczne sprzyja także zatrzymywaniu płynów w organizmie, co skutkuje obrzękami, zwłaszcza w okolicach oczu. Dodatkowo skóra może stać się sucha, szorstka i podatna na uszkodzenia.

Diagnostyka insulinooporności

W przypadku zaobserwowania wymienionych wyżej dolegliwości warto skonsultować się z lekarzem i rozważyć wykonanie badań w kierunku insulinooporności. Pierwszym krokiem jest oznaczenie poziomu insuliny na czczo z krwi, badanie kosztuje 40-60 złotych i można je wykonać bez skierowania.

Dokładniejszym sposobem diagnostyki jest test obciążenia glukozą (OGTT) z pomiarem insuliny. Konieczne jest wypicie roztworu glukozy i pobranie krwi po godzinie oraz po dwóch od wypicia napoju.

Wczesne rozpoznanie insulinooporności jest kluczowe dla zapobiegania poważniejszym powikłaniom. Wprowadzenie trwałych zmian w diecie i stylu życia pozwala na opóźnienie, a nawet uniknięcie rozwoju cukrzycy typu 2.

Paula Komendarczuk