Dodatek pielęgnacyjny i dodatki dla opiekunów osób chorych

Dodatek pielęgnacyjny, a może świadczenie pielęgnacyjne? Osoba chora może otrzymać finansową pomoc z ZUS albo funduszy gminnych. Na pewne wsparcie może również liczyć opiekun takiej osoby.

Jakie wsparcie finansowe przysługuje osobie chorej, która posiada ubezpieczenie zdrowotne? Czy osoba rezygnująca z pracy na rzecz opieki nad niepełnosprawnym, także może liczyć na dodatkowe świadczenia? Prezentujemy najważniejsze informacje na temat dodatków i świadczeń dla osób starszych i chorych.

Świadczenie pielęgnacyjne

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie, która nie może pracować lub też nie podejmuje albo rezygnuje z pracy, ponieważ musi się opiekować np. niepełnosprawnym rodzicem lub rodzeństwem. Opieka musi polegać na ciągłym pomaganiu niepełnosprawnemu w wykonywaniu codziennych czynności, w rehabilitacji, leczeniu itp. – w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnego funkcjonowania. O świadczenie mogą się ubiegać dzieci osób niepełnosprawnych, rodzeństwo naturalne lub przyrodnie, wnuk, wnuczka, babcia, dziadek, opiekun prawny. Świadczenia nie otrzyma osoba, która pobiera wynagrodzenie bądź ma własną emeryturę, rentę, zasiłek przedemerytalny. Jeżeli osoba wymagająca stałej opieki pozostaje w związku małżeńskim lub przebywa w całodobowej placówce opiekuńczej, świadczenie nie będzie wypłacane. Warunkiem jego otrzymania jest orzeczenie o niepełnosprawności podopiecznego w stopniu znacznym albo takiej, która uniemożliwia samodzielne funkcjonowanie. Pieniądze (520 zł miesięcznie) wypłaca gmina lub powiat, na terenie którego mieszka opiekun. Uwaga! Osoba, której należy się dodatek pielęgnacyjny z ZUS i zasiłek pielęgnacyjny wypłacany przez gminę, musi wybrać, które z nich woli dostać.

Dodatek pielęgnacyjny

Każda osoba, która ukończyła 75. rok życia, otrzymuje z urzędu dodatek pielęgnacyjny wypłacany przez ZUS . Inne osoby, np. inwalidzi wojenni, mogą go otrzymać pod warunkiem że zostały uznane przez lekarza orzecznika ZUS za całkowicie niezdolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Dodatku nie otrzymują osoby, które przez połowę każdego miesiąca przebywają w zakładzie opiekuńczym. Od 1 marca 2012 r. miesięczna wysokość dodatku to:

• dla inwalidy wojennego niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji kwota wynosi 293,57 zł brutto;

• dla pozostałych osób – 195,67 zł brutto.

Wysokość dodatku pielęgnacyjnego jest waloryzowana corocznie, od 1 marca danego roku przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur.

Świadczenia dla opiekunów

Świadczenie przysługuje osobie ubezpieczonej (obowiązkowo lub dobrowolnie), która spełnia następujące
warunki:

• sprawuje osobistą opiekę nad chorym członkiem rodziny, np. małżonkiem, rodzicami, teściami, dziadkami, wnukami, rodzeństwem;

• nie ma innych członków rodziny, którzy mogą zapewnić choremu opiekę;

• opiekujący się jest zwolniony z wykonywania pracy, ponieważ przebywa na zwolnieniu lekarskim z powodu konieczności opiekowania się chorym i poza ubezpieczeniem chorobowym nie otrzymuje innego wynagrodzenia.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje tylko jednej osobie opiekującej się chorym – tej, która wystąpiła z wnioskiem. Zasiłek może być pobierany nie dłużej niż przez 14 dni w roku kalendarzowym. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających wypłatę zasiłku lub faktycznego zatrudnienia za pełne kalendarzowe miesiące, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu. Uwzględnia się także premie, np. kwartalne, roczne, nagrody z zysku itp. w wysokości 1/12 ogólnej wypłaconej kwoty. Zasiłek jest wypłacany w wysokości 80 proc. wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku. Podstawa nie może być niższa od kwoty 1294,35 zł (od 1 stycznia 2012 r.), czyli od minimalnego wynagrodzenia, po odliczeniu:

• kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia – dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy;

• przeciętnego miesięcznego przychodu, od którego opłacana jest składka na ubezpieczenie chorobowe za okres 12 miesięcy kalendarzowych;

• kwoty odpowiadającej 13,71 proc. podstawy wymiaru składek na to ubezpieczenie – dla zatrudnionych niebędących pracownikami.

Anna Jarosz