Rezonans magnetyczny stawów

Rezonans magnetyczny stosuje się do badania stawów, zarówno dużych (staw kolanowy, ramienny, biodrowy, skokowy) jak i małych (nadgarstka, śródręcza i śródstopia itd.).

Głównymi wskazaniami do wykonania rezonansu magnetycznego są zmiany pourazowe. Dzięki niemu można m. in. ocenić stan aparatu więzadłowego i ścięgien, łękotek w stawach kolanowych czy obecności płynu w jamie stawu; złamania, przemieszczenia, obrzęki kości; zmiany nowotworowe oraz wszelkie inne zmiany niewidoczne na zdjęciu rentgenowskim.
Nie możesz robić tego badania, jeśli masz metalowe zastawki serca, wszczepione płytki ortopedyczne lub inne metalowe przedmioty wewnątrz ciała (np. klipsy na tętniaku w mózgu), a także jeśli masz wszczepiony rozrusznik serca. Przeciwskazaniem jest też klaustrofobia. Poza tym badanie jest całkowicie nieinwazyjne, nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego, lecz nieszkodliwe dla organizmu pole magnetyczne i fale radiowe. Czasem do pełniejszej oceny wymagane jest podanie dożylnego środka cieniującego (kontrastu).
Małym dzieciom przed badaniem podaje się środki uspokajające. Rezonans magnetyczny można także przeprowadzić w narkozie, ale tylko wtedy, gdy gabinet wyposażony jest w specjalną aparaturę przystosowaną do pracy w polu magnetycznym.
Na badanie musisz zgłosić się na czczo - co najmniej 6 godzin wcześniej nie możesz nic jeść. Nie możesz mieć przy sobie żadnych metalowych przedmiotów, ponieważ mogą one spowodować uraz lub uszkodzenie aparatu. Nie wolno także mieć magnesu, bankowych kart magnetycznych i zegarka ze względu na możliwość rozmagnesowania.
Do badania nie musisz się rozbierać. Kładziesz się na ruchomym stole, a następnie jesteś przesuwana do środka aparatu - tzw. gantry. Podczas badania nie wolno ci się ruszać, ponieważ uniemożliwia to prawidłowe odczytanie obrazu. Przez cały czas masz jednak możliwość kontaktu z osobami przeprowadzającymi badanie. Jeśli odczujesz jakieś dolegliwości (np. klaustrofobię) lub objawy związane z podaniem kontrastu, natychmiast powiadom o tym lekarza.
Aparat emituje fale radiowe, które docierając do poszczególnych tkanek wzbudzają w nich powstanie podobnych fal radiowych (to właśnie nazywa się rezonansem). Są one następnie zwrotnie odbierane przez aparat. Na ekranie komputera otrzymuje się dane w postaci obrazów struktur anatomicznych.