Rezonans magnetyczny kręgosłupa

Rezonans magnetyczny kręgosłupa to badanie nieinwazyjne. Dzięki rezonansowi magnetycznemu  otrzymuje się bardzo dobre obrazy kręgosłupa i otaczających go przestrzeni. Rezonans magnetyczny stosuje się również do diagnozy nowotworów i procesów zapalnych.

Rezonansu magnetycznego nie można przeprowadzać u osób z metalowymi zastawkami serca, wszczepionymi płytkami ortopedycznymi lub innymi metalowymi przedmiotami umieszczonymi wewnątrz ciała (w tym metalowymi klipsami na tętniaku w mózgu), a także u osób z rozrusznikiem serca. Przeciwwskazaniem do rezonansu magnetycznego jest też klaustrofobia. Poza tym badanie jest całkowicie nieinwazyjne, nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego, lecz nieszkodliwe dla organizmu pole magnetyczne i fale radiowe. Czasem do pełniejszej oceny wymagane jest podanie dożylnego środka cieniującego (kontrastu). 

Małym dzieciom przed badaniem podaje się środki uspokajające. Rezonans magnetyczny kręgosłupa można także przeprowadzić w narkozie, ale tylko wtedy, gdy gabinet wyposażony jest w specjalną aparaturę przystosowaną do pracy w polu magnetycznym. 
Na badanie musisz zgłosić się na czczo - co najmniej 6 godzin wcześniej nie możesz nic jeść. Nie możesz mieć przy sobie żadnych metalowych przedmiotów, ponieważ mogą one spowodować uraz lub uszkodzenie aparatu. Nie wolno także mieć magnesu, bankowych kart magnetycznych i zegarka ze względu na możliwość rozmagnesowania.

Do badania nie musisz się rozbierać. Kładziesz się na ruchomym stole, a następnie jesteś przesuwana do środka aparatu - tzw. gantry. Podczas badania nie wolno ci się ruszać, ponieważ uniemożliwia to prawidłowe odczytanie obrazu. Przez cały czas masz jednak możliwość kontaktu z osobami przeprowadzającymi badanie. Jeśli odczujesz jakieś dolegliwości (np. klaustrofobię) lub objawy związane z podaniem kontrastu, natychmiast powiadom o tym lekarza.
Aparat emituje fale radiowe, które, docierając do poszczególnych tkanek kręgosłupa, wzbudzają w nich powstanie podobnych fal radiowych (to właśnie nazywa się rezonansem). Są one następnie zwrotnie odbierane przez aparat. Na ekranie komputera otrzymuje się dane w postaci obrazów struktur anatomicznych.