Pochwica – przyczyny, objawy i leczenie

Pochwica to dysfunkcja seksualna, która niemożliwa współżycie. Kobieta zmagająca się z pochwicą przed próbą podjęcia kontaktu seksualnego czuje bardzo bolesny, niezależny od jej woli skurcz mięśni pochwy, który zamyka jej otwór. Jakie są przyczyny i objawy pochwicy? Na czym polega leczenie?

Spis treści

1. Pochwica – co to jest?
2. Pochwica – przyczyny
3. Pochwica – objawy
4. Pochwica – diagnoza
5. Pochwica – leczenie

Pochwica – co to jest?

Pochwica (zespół Mariona-Simsa, vaginismus) to dysfunkcja seksualna polegająca na silnym, bardzo bolesnym, odruchowym, niezależnym od woli skurczu mięśni pochwy, który zamyka jej otwór przy próbie podjęcia stosunku, co uniemożliwia wprowadzenie członka do pochwy. Skurcze są tym większe, im bliższy jest moment podjęcia próby współżycia.

Pochwica może dotyczyć kobiet w każdym wieku, jednak bardzo często zmagają się z nią bardzo młode pacjentki.

Pochwica – przyczyny

Pochwica może być zaburzeniem o podłożu psychicznym i  wynikać np. z traumatycznych doświadczeń seksualnych, np. nieudanej inicjacji seksualnej, gwałtu, wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie, przemocy ze strony partnera itp.

Inną przyczyną pochwicy może być też lęk przed bólem w czasie stosunku, zakażeniami przenoszonymi drogą płciową, ciążą, czy wstręt przed nasieniem itp.

Lęk przed współżyciem może być także objawem ogólniej nerwicy lękowej lub przesadnego lęku przed bólem. Według niektórych pochwica może być także reakcją obronną w przypadku nieuświadomionych skłonności homoseksualnych lub wynikiem zaburzonych relacji partnerskich.

Istotnym czynnikiem w rozwoju pochwicy jest także nieodpowiednia edukacja seksualna i związana z nią niewiedza na temat budowy i funkcji narządów płciowych, a także fałszywe wyobrażenia o stosunku, związanych z nim bólach, a także wątpliwości czy członek nie jest za duży.

Ważny jest także sposób wychowania - jeśli kobieta została wychowana w przeświadczeniu, że seks to coś złego i niemoralnego, może w późniejszym wieku cierpieć na pochwicę.

Również dysfunkcje seksualne partnera (np. zaburzenia wzwodu, przedwczesny wytrysk) mogą przyczynić się do rozwoju tego schorzenia.

Specjaliści przekonują, że pochwica może być także wynikiem współdziałania czynników fizycznych i psychicznych w zakresie narządów płciowych kobiety. Na przykład pęknięcia i owrzodzenia w narządach płciowych lub nawet ich okolicy (lub inne schorzenia) wraz z istniejącą nadwrażliwością nerwową (a pośrednio i mięśniową) prowadzą do skurczów mięśni sromu i pochwy, a tym samym uniemożliwiają współżycie.

Pochwica – objawy

Jeśli za każdym razem, gdy dochodzi do zbliżenia penisa (a u niektórych kobiet także wziernika, tamponu czy innego ciała obcego) do pochwy, jej otwór zostaje zamknięty przez silny skurcz mięśni, można mówić o pochwicy. Jednak do zamknięcia otworu pochwy może dojść nawet podczas wyobrażania sobie, że może dojść do penetracji. Poza tym u niektórych kobiet przy próbie podjęcia kontaktu seksualnego czy włożenia wziernika lub tamponu do pochwy może dojść także do skurczu mięśni ud.

Co warto podkreślić, skurcz nie występuje w momentach nie związanych z podnieceniem seksualnym. Poza tym kobiety z pochwicą nie dopuszczają do penetracji pochwy, ale mogą się cieszyć grą wstępną, pettingiem czy stosunkiem udowym (odmiana seksu, w której mężczyzna umieszcza członek pomiędzy udami partnerki i wykonuje ruchy frykcyjne lub partner pobudza penis poprzez rytmiczne pocieranie go udami).

Pochwica – diagnoza

Poza badaniem ginekologicznym należy wykonać także badania mikrobiologiczne, badanie ogólne krwi i moczu i panel hormonalny.

Pochwica – leczenie

Kobieta zmagająca się z pochwicą w pierwszej kolejności powinna się udać do ginekologa. Problem polega na tym, że może odczuwać lęk także przez badaniem ginekologicznym. Jeśli tak, to przed wizytą u lekarza zaleca się edukacje i terapię seksuologiczną.

Poza tym konieczne mogą być leki przeciwlękowe, rozkurczające, przeciwbólowe.

Niektórzy specjaliści uważają, że najlepszą metodą leczenia pochwicy jest stopniowe wsuwanie do pochwy coraz większych przedmiotów (np. rozszerzadeł, palców). Początkowo penetracja może się obywać samodzielnie, a później przy udziale partnera.

Autor

Monika Majewska

Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej "Polka w Europie", organizowanej przez Stowarzyszenie "Dziennikarze dla Zdrowia", a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie.

Monika Majewska