Kim jest fetyszysta? Najdziwniejsze rodzaje fetyszy seksualnych

Fetyszysta to człowiek o nietypowych preferencjach seksualnych. Do satysfakcji z seksu potrzebuje dodatkowych obiektów, zwykle przedmiotów, które same w sobie są dla niego podniecające – choć obiektywnie, wcale nie muszą takie być. Do najbardziej popularnych fetyszy należą buty na wysokim obcasie, pończochy lub kajdanki, ale fetyszystów mogą pociągać także konkretne części ciała partnera, np. uszy albo stopy. Bez ich stymulacji fetyszysta nie czerpie przyjemności z seksu.

Spis treści

1. Co to jest fetyszyzm?
2. Fetyszyzm – groźny czy niegroźny?
3. Najdziwniejsze rodzaje fetyszy seksualnych
4. Skąd się bierze fetyszyzm?

Fetyszysta nie uprawia seksu ze swoim partnerem tak po prostu. By osiągnąć podniecenie oraz satysfakcję, potrzebuje jakiegoś obiektu, najczęściej jest to przedmiot, ale mogą to być też określone części ciała drugiej osoby. Dla fetyszysty zbliżenie seksualne bez tego elementu jest niezadowalające.

Trzeba zaznaczyć, że do pewnego stopnia każdy z nas potrzebuje jakichś atrybutów, by seks był naprawdę podniecający – jak świece, piękna bielizna czy ulubiona muzyka. Ale uwaga – są to warunki przydatne, ale nie konieczne do tego, by w ogóle czerpać przyjemność z bliskości z drugą osobą. Czasem przecież zdarzają się sytuacje, kiedy warunki są wyjątkowo niesprzyjające (5 minut zanim dziecko wróci z podwórka), a i tak mamy frajdę. Seks jest udany dlatego, że jest przy nas ta druga osoba. Natomiast fetyszyście druga osoba nie wystarcza. W seksie musi brać udział jeszcze coś. Obowiązkowo. Fetyszyzm, bowiem, jest to parafilia, czyli zaburzenie preferencji seksualnych. I może to być jednostka patologiczna, gdyż należy do tej samej grupy zaburzeń, co ekshibicjonizm, sadomasochizm czy pedofilia.

Co to jest fetyszyzm?

Według klasyfikacji DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego) o fetyszyzmie mówimy gdy:

• przez przynajmniej 6 miesięcy pojawiają się i nawracają silne, podniecające fantazje seksualne, impulsy lub zachowania dotyczące wykorzystania obiektów nieożywionych (np. damskiej bielizny);
• fantazje, impulsy lub zachowania powodują klinicznie znaczący dyskomfort lub upośledzenie w społecznym, zawodowym albo innym obszarze funkcjonowania;
• fetysze nie ograniczają się do elementów garderoby lub urządzeń do mechanicznej stymulacji narządów (np. wibrator).

Rozróżniamy fetyszyzm mały, gdy do osiągnięcia podniecenia konieczna jest druga osoba wyposażona w fetysz, oraz fetyszyzm duży, gdy druga osoba staje się zbędna, a do osiągnięcia satysfakcji seksualnej wystarcza sam przedmiot.

Druga ważna klasyfikacja, ICD-10 (Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych), do powyższych kryteriów dodaje jeszcze to, że fetyszyzm nie dotyczy tylko przedmiotów nieożywionych. Takim bodźcem dla fetyszysty mogą być np. pewne części ciała partnera czy – przeważnie – partnerki. Podobnie jak w przypadku innych parafilii, także i fetyszyzm odnosi się w głównej mierze do mężczyzn, choć zdarzają się także i kobiety-fetyszystki.

Fetyszyzm – groźny czy niegroźny?

Fetyszyzm jest zaburzeniem stopniowalnym. Do pewnego momentu jest zupełnie nieszkodliwy. Wyobraźmy sobie taką sytuację: mężczyzna uwielbia kobiece stopy. Podczas seksu ze swoją partnerką dotyka je, całuje, liże, wącha. Jeśli to tylko tyle, a kobiecie to nie przeszkadza – jest to fetyszyzm do zaakceptowania. Podobnie z innymi fetyszami. Czerwona bielizna, kajdanki, perfumy – jeśli oboje partnerzy się na to zgadzają, wszystko jest w porządku.

Czytaj też: Seks BDSM - czy poniżanie może być podniecające?

Problem zaczyna się wtedy, gdy jednej ze stron zaczyna to przeszkadzać lub u fetyszysty następuje niebezpieczna eskalacja nietypowych zachowań (np. gdy klapsy stają się coraz mocniejsze). W tym momencie pojawia się też kwestia, czy fetyszyzm trzeba - i czy w ogóle można - leczyć. Gdy fetyszysta, z powodu swoich upodobań seksualnych w jakiś sposób cierpi, np. ma poczucie winy, wstydu, upokorzenia; jeśli fetyszyzm prowadzi go do zachwiania stabilności emocjonalnej, powoduje odrzucenie (przez partnera), sprawia, że człowiek ten nie jest w stanie zbudować normalnego związku – z pewnością powinien zgłosić się do seksuologa, psychologa lub psychiatry. Leczenia wymagają także te rodzaje fetyszyzmu, które są po prostu niebezpieczne, jak sadomasochizm, przyduszanie czy feederyzm, czyli tuczenie partnerki. Terapia w przypadku dużych zaburzeń seksualnych zwykle jest długotrwałą, żmudną i bardzo ciężką pracą angażującą zarówno pacjenta, jak i jego partnera czy partnerkę.

Skąd się bierze fetyszyzm?

Seksuolodzy są zdania, że fetyszyzm może mieć źródło w pierwszych przeżyciach erotycznych człowieka. Jeśli młody chłopak pierwszy raz masturbował się w przypadkowej obecności np. damskiego obuwia, może zdarzyć się tak, że już zawsze będzie mu ono kojarzyło się z przyjemnością. Bywa, że bodźcem pobudzającym erotycznie jest też przedmiot kojarzony z doświadczeniem przemocy w okresie kształtowania się preferencji seksualnych. Fetyszyzm może też wykształcać się u ludzi o dużych kompleksach.

Marta Uler