Tata czy wujek? [Porada eksperta]

Witam. Mam 3-letnią córkę z poprzedniego związku, a jedynym "wkładem" jej biologicznego ojca w wychowanie są alimenty. Mała chyba nawet go nie pamięta, bo rozstaliśmy się jak miała niecały rok i od tego czasu widziała go raz przez 10 minut. Od jakiegoś czasu jestem w poważnym związku z mężczyzną, który ma 5-letnią córkę. Moja córka zazwyczaj mówi do niego wujku, ale zdarza się jej mówić tato, tym bardziej kiedy obie dziewczynki są razem. Kiedy mój partner ją poprawia robi się jej smutno, ale on twierdzi, że ona ma już ojca (zapewne patrzy przez pryzmat swojej córki i tego jak on by się czuł, ale jemu w przeciwieństwie do ojca mojej zależy na dziecku). Mamy się przeprowadzić za granicę w trójkę i kiedy mój partner mówi o stworzeniu normalnej rodziny, to dla mnie jest to trochę abstrakcyjne, z nim jako wujkiem. Tym bardziej, że wydaje mi się naturalną potrzebą dziecka mieć mamę i tatę. Wiem, że nie mogę go zmusić do niczego, sama nie wiem jak z nim rozmawiać na ten temat i co będzie najlepsze dla mojej córki... Proszę o poradę

Witam, faktycznie, tak jak pani sama zauważyła, warto ten temat wspólnie wyjaśnić i ustalić to, czy pani partner ma być nazywany wujkiem, czy tatą. Rozumiem, że pani na tym zależy. Podzielam też pani opinię, że dla pani córki w tak zażyłych relacjach i planach wspólnego życia oraz mieszkania, nazywanie pani partnera wujkiem może być doświadczane jako odrzucenie i pokazanie jej, że jest w połowie sierotą i ma tylko mamę, przybranego wujka i opuszczającego, niezainteresowanego nią biologicznego ojca. Z punktu widzenia faktów jest to prawdą, ale z punktu widzenia pani córki nie jest ważne sztywne trzymanie się faktów, zresztą ona i tak już wie kto jest biologicznym ojcem. Nie jest jednak jasne dlaczego pani partner nie podejmuje się w tak bliskich relacjach ,,emocjonalnego zaadoptowania" pani córki. Faktycznie warto to omówić i wspólnie uporządkować tak ważny aspekt w relacjach i przyszłym planowaniu życia. Warto zapytać partnera, czy boi się odpowiedzialności, zobowiązania, reakcji swojej córki, która ma prawo poczuć się zazdrosna lub zagrożona, może bać się, że miłości jej ojca nie wystarczy na dwie osoby, czy może partner sztywno trzyma się faktów i nie docenia wagi potrzeb i uczuć małych dzieci. Powodzenia