"Syndrom kaczki" niszczy perfekcjonistki. Presja sukcesu wyniszcza od środka

"Syndrom kaczki" to zjawisko obejmujące kobiety, które wydają się na zewnątrz spokojne i opanowane, podczas gdy wewnętrznie zmagają się z ogromnym stresem. Ciągle przepraszają i obarczają się winą za najmniejsze błędy. Dla innych ich życie wygląda idealnie, ale rzeczywistość jest pełna presji i podawania w wątpliwość swojej samooceny.

Perfekcjoniści mają gorzej?

Badacze ze Stanford University wprowadzili pojęcie "syndromu kaczki", aby opisać stan, w którym głównie kobiety zmagają się z wewnętrzną presją, starając się sprostać własnym, często wygórowanym, oczekiwaniom. Z zewnątrz wydają się idealnie zorganizowane i spokojne, jednak wewnętrznie prowadzą trudną walkę z uczuciem bycia niewystarczającym.

Perfekcjonizm sprawia, że nawet najmniejsze niepowodzenie, niezauważalne dla innych, jest dla nich druzgocące i niemożliwe do zaakceptowania. Chcą być najlepsze we wszystkim, co robią, a nieudane próby tylko potęgują stres i frustrację.

Psycholożka Carol Dweck, wykładająca na Uniwersytecie Stanford, porównała te osoby do kaczek, które wydają się spokojne, a pod wodą wykonują intensywne ruchy, stale tracąc energię. Osoby z syndromem mogą wydawać się opanowane, lecz w rzeczywistości podejmują ogromny wysiłek, by utrzymać pozory idealnego życia.

Dr Valentina Scoppio podkreśla, że to zaburzenie kształtuje się już w dzieciństwie, a media społecznościowe dodatkowo nasilają presję bycia perfekcyjnym. W rozmowie z włoskim magazynem "Starbene" zaznaczyła, że współczesny świat wymaga, aby każdy wyglądał najlepiej, był produktywny, szczęśliwy i aktywny, a codzienne życie bardzo odbiega od idealnie wykadrowanych obrazów w mediach.

Objawy "syndromu kaczki"

Powstanie "syndromu kaczki" w dużej mierze wynika z presji, którą sami na siebie nakładamy. To nieustanne staranie się by być idealnym wywołuje intensywny stres oraz uczucie niepokoju, co z kolei może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Jednym z głównych objawów są problemy ze snem oraz trudności z koncentracją. Osoby cierpiące na to zaburzenie mają skłonność do nadmiernego przeżywania każdej porażki, co prowadzi do długotrwałego rozpamiętywania niepowodzeń. Z czasem takie zachowanie może powodować izolację społeczną, a nawet unikanie kontaktów z innymi, ponieważ presja, aby wszystko wykonywać perfekcyjnie, staje się zbyt przytłaczająca.

Traktowanie każdej sytuacji jako życiowego wyzwania i nakładanie na siebie zbyt dużej presji może znacząco wpłynąć na zdrowie psychiczne. Co więcej, charakterystycznym zachowaniem dla kobiet z tym zaburzeniem jest ciągłe przepraszanie, nawet za rzeczy, które nie wynikają z niczyjego błędu.

Tym samym czują się one niewystarczające, winne za wszystkie niepowodzenia i nieporadne życiowe. By poczuć się docenionym starają się być idealne w absolutnie każdej roli, nie pozwalając sobie na relaks czy chwilę odpoczynku.

Czas pozbawiony aktywności skutkuje wyrzutami sumienia i poczuciem, że można było zrobić więcej. W dłuższej perspektywie rzeczywistość ta staje się nie do wytrzymania, a natłok ukrywanych emocji zbyt duży, by dalej udawać.

W przypadku silnego stresu lub zauważenia objawów "syndromu kaczki" istotne jest skonsultowanie się ze specjalistą. Warto również wprowadzić techniki relaksacyjne, jogę czy rozpocząć praktykowanie mindfulness.

Paula Komendarczuk