Metamfetamina (kryształ) - wygląd, działanie, skutki zażywania narkotyku

Metamfetamina (w slangu narkotykowym kryształ, piko), to pochodna amfetaminy o bardzo silnym działaniu pobudzającym. Jednocześnie jest to jeden z najbardziej toksycznych i wyniszczających organizm narkotyków – uszkadza mózg, obciąża serce, prowadzi do występowania psychoz, urojeń, myśli samobójczych, utrudnia gojenie się ran, przyspiesza procesy starzenia się. Uzależnienie od metamfetaminy jest trudne do wyleczenia i niemal zawsze prowadzi do trwałych zmian w układzie nerwowym.

Spis treści

1. Metamfetamina – wygląd
2. Metamfetamina – drogi podania
3. Metamfetamina – działanie
4. Metamfetamina – jak rozpoznać uzależnienie?
5. Metamfetamina – skutki uboczne
6. Metamfetamina – objawy abstynencyjne

Metamfetamina (nazwy slangowe: kryształ, meta, lód, piko, crank, ice, quartz) to organiczny związek chemiczny, pochodna amfetaminy, który różni się od niej obecnością grupy N-metylowej. Choć obie substancje pod względem chemicznym są podobne, metamfetamina silniej oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy, dając bardziej euforyczne, długotrwałe doznania.

Popularność metamfetaminy rośnie począwszy od lat 80., jednak w ostatnim czasie osiągnęła apogeum. Związane jest to z prostym i tanim procesem produkcji (narkotyk można otrzymać w warunkach domowych), jej właściwościami hamującymi apetyt (często stosuje się jako substancję odchudzającą), a także… modą na seriale telewizyjne. Wzrost zainteresowania tą substancją zaobserwowano w momencie ukazania się amerykańskiego serialu "Breaking Bad", którego główny bohater zajmuje się nielegalną produkcją metamfetaminy.

Metamfetamina – wygląd

Metamfetamina może występować pod kilkoma postaciami:

• białego, bezwonnego proszku o cierpko-gorzkim smaku, łatwo rozpuszczalnego w wodzie
• czystego chlorowodorku metamfetaminy o wyglądzie przezroczystych kryształków
• pod postacią biało-żółtego proszku o zapachu jaj

Jeśli substancja jest wyjątkowo zanieczyszczona, może przybierać barwę od żółtej po brązową, mieć lepką konsystencję i przypominać z wyglądu brudny, mokry śnieg. Z taką postacią metamfetaminy można najczęściej spotkać się wśród ulicznych dilerów.

Metamfetamina – drogi podania

Metamfetaminę zażywa się na kilka sposobów:

• paląc za pomocą specjalnej fajki (dotyczy tylko narkotyku w formie kryształków)
• donosowo
• dożylnie
• doustnie
• domięśniowo
• podskórnie
• doodbytniczo

Najpopularniejsze są cztery pierwsze sposoby podania. Najszybszy i najsilniejszy efekt euforyczny uzyskuje się przy podaniu dożylnym (tzw. „flesz” następuje w ciągu kilku-kilkunastu sekund po zażyciu). Zażycie doustne lub donosowe (snifowanie) powoduje słabszą reakcję, która pojawia się po kilku-kilkunastu minutach.

Metamfetamina – działanie

Metamfetamina ma działanie podobne do amfetaminy, tzn. wywołuje silne pobudzenie psychoruchowe i seksualne. Euforyczny stan utrzymuje się jednak dłużej i jest intensywniejszy.

Do subiektywnie pozytywnych efektów zażywania metamfetaminy można zaliczyć:

• uczucie przyjemności, błogostan
• przypływ energii, wzmożoną aktywność psychiczną i fizyczną
• poczucie siły, mocy - pobudzenie seksualne (niekiedy z utratą kontroli nad odruchami seksualnymi) -
• zmniejszenie apetytu
• brak uczucia zmęczenia, zniesienie potrzeby snu

Czas działania zależy od czynników indywidualnych, ale zazwyczaj wynosi od 3 do nawet 24 godzin.

Metamfetamina – skutki uboczne

Metamfetamina jest narkotykiem bardzo toksycznym, który w stosunkowo krótkim czasie doprowadza do całkowitego wyniszczenia organizmu. Szczególnie negatywnie oddziałuje na układ nerwowy osoby uzależnionej. Metamfetamina powoduje nagły wyrzut dopaminy i noradrenaliny, których nadmiar niszczy komórki nerwowe. Długotrwałe zażywanie narkotyku prowadzi do obumierania całych struktur nerwowych. Uszkodzone komórki nie są w stanie się już zregenerować, co zaburza przepływ impulsów do mózgu i upośledza procesy myślowe.

Metamfetamina działa także kardiotoksycznie: powodując ciągłe wahania tętna i ciśnienia, zaburza pracę serca i całego układu krążenia. W ich wyniku zażywanie substancji może się skończyć zawałem mięśnia sercowego lub udarem.

Długotrwałe zażywanie metamfetaminy prowadzi ponadto do występowania zaburzeń psychicznych: halucynacji, paranoi, omamów (zwanych inaczej psychozą metamfetaminową), lęków, fobii, bezsenności. Może zwiększyć się także skłonność do agresji, bójek, demolowania, awantur.

Objawy wyniszczenia organizmu widać także na zewnątrz: ponieważ narkotyk zatruwa organizm i upośledza regenerację komórek, cera staje się szara, sucha, szybciej tworzą się na niej zmarszczki. Widoczne są owrzodzenia i krosty. Uzależnieni często drapią się do krwi, więc ich skórę pokrywają rozległe, trudno gojące się rany. Narkotyk wpływa na zmniejszenie się produkcji śliny, co w połączeniu z kwaśnym odczynem substancji prowadzi do psucia się zębów. Zmniejszone łaknienie powoduje szybką utratę wagi.

Metamfetamina – objawy abstynencyjne

Częste przyjmowanie metamfetaminy prowadzi do rozwoju tolerancji na ten narkotyk. Osoba uzależniona, aby uzyskać ten sam efekt euforyczny, musi sięgać po coraz większe dawki substancji. W razie braku dostępu do kolejnej „działki” pojawiają się objawy abstynencyjne: niepokój, przygnębienie, apatia, obniżenie napięcia mięśniowego, bóle głowy, senność, depresja, myśli samobójcze. Fizyczne objawy uzależnienia nie występują.