Lęk przed samotną podróżą [Porada eksperta]

Sporo podróżuję zawodowo po świecie, głównie z grupami turystycznymi i delegacjami. Bardzo to lubię. Moim marzeniem jest zrealizować samotną podróż, ale nie umiem oswoić lęku przed zgubieniem się i samotnością. Nigdy nie bałam się zupełnie samodzielnie organizować i przeprowadzać podróże zagraniczne, dla np. 40 turystów. Nie boję się ludzi, bo ich lubię, jestem komunikatywna i ufam intuicji. Nie rozumiem, dlaczego lecę do kraju, w którym kogoś znam i ktoś na mnie czeka, a nie pojadę sama nigdzie w nieznane. Już jako 3-latka lubiłam się wypuszczać w nieznane i zgubiłam się ponoć kilka razy, m. in. ... wśród łanów pszenicy, które były dla mnie ogromnym lasem. Szukam przyczyn. Pomiędzy rodzicami zdarzała się przemoc psychiczna i fizyczna. W towarzystwem mojego psa czuję się dobrze i pewnie - byle nie sama. Pragnę gorąco oswoić strach przed samotnością, a przede wszystkim samotnym podróżowaniem. Szukam pomocy, ponieważ czas ucieka, samotna podróż czeka.

Hm, na początku pozdrowienia dla Psa - Przyjaciela i Opiekuna. W Twoim liście tyle ciepła... Te zdarzenia z dzieciństwa mogą mieć duże znaczenie; aż trudno wyobrazić sobie strach maleńkiej dziewczynki w tym pszenicznym lesie... To może być pierwotnym źródłem strachu przed zagubieniem w obcym miejscu. Klimat przemocy fizycznej i psychicznej też zaburza potrzebę bezpieczeństwa i wzmaga ją bardzo - do tej chwili chyba niezaspokojoną. Nie wiem, w jakim mieście mieszkasz, więc precyzyjnej porady nie mogę udzielić. Wszelkimi zaburzeniami lękowymi zajmują się zwykle terapeuci pracujący w klinikach nerwic, ale też indywidualnie. Na pewno musisz do kogoś dotrzeć; to będzie właśnie podróż w nieznane, w dużej części samotna, choć z drogowskazami. Napisz, gdzie jesteś, poszukamy!