Jak poradzić sobie ze skrajnymi emocjami? [Porada eksperta]

Mam prawie 18 lat. Od zawsze byłam bardzo wrażliwa (choć czasem potrafię bardzo dobrze to ukryć), zawsze pierwszą myślą było: co powiedzą inni. Jestem też bardzo emocjonalna - potrafię histerycznie się z czegoś śmiać, a po 5 minutach płakać, bo coś w sobie mi się nie podoba. Pomimo tego wszystkiego jestem bardzo lubiana, towarzyska, mam dużo kolegów i koleżanek oraz chłopaka, który bardzo o mnie dba. Od paru miesięcy sporadycznie bolą mnie np. żebra (czasem po lewej, czasem po prawej stronie), pojawia się uczucie kłucia w sercu, podwyższone ciśnienie lub uczucie braku wyczuwalnego pulsu, blada twarz (czasem jestem też blada, gdy jest wszystko dobrze, a pomimo to ludzie pytają się, czy nie jest mi słabo). Największym moim problemem jest moja emocjonalność, czasem potrafię przepłakać całą niedzielę tylko dlatego, że wiem, że przez 5 dni będzie trzeba chodzić do szkoły, a pomimo tego w poniedziałek mam dobry humor. Mam wrażenie, że jestem też chorobliwie zazdrosna (też sporadycznie) - tak jakby coś mi wmawia, że mój chłopak ogląda się za innymi, pomimo tego, że wiem, że tak nie jest i mówię sobie na spokojnie, że przecież to nieprawda i to mój wymysł, ale i tak zawsze kończy się płaczem. Kiedyś miewałam problemy ze spaniem, ale od roku jest wszystko dobrze. Nie wiem, czy mogą być to jakież zaburzenia, czy po prostu "taka już jestem", ale im jestem starsza, tym coraz ciężej mi z moim zachowaniem i reakcjami na życie.

Dziękuję za list. Trudno odpowiedzieć na takie pytanie. Diagnozę zacząłbym od wizyty u lekarza rodzinnego i badań krwi, poziomu hormonów itp. Natomiast potem - gdy będziemy wiedzieć, że za bladością, słabym pulsem itp. nie kryje się jakaś choroba - psycholog, żeby zrozumieć tło tej emocjonalności. Wiele problemów emocjonalnych może wypływać z zaburzonej gospodarki hormonalnej lub innych przyczyn "organicznych". Ważne, żeby z tym nie czekać.