Ciągłe zniechęcenie, apatia, zdenerwowanie u nastolatki [Porada eksperta]

Mam 17 lat. Wydaje mi się, że zachowuję się jak dwie różne osoby. Będąc w szkole mam mnóstwo energii, dużo się uśmiecham, cały czas z kimś rozmawiam, jestem po prostu szczęśliwa. Gdy wracam do domu, najczęściej zamykam się w swoim pokoju i nie mam ochoty na nic. Jestem zmęczona (śpię zawsze co najmniej 8 godzin, więc to chyba nie wina zbyt małej ilości snu), łatwo się denerwuję. Nie wychodzę na dwór, bo uważam, że nie ma tam niczego ciekawego (mieszkamy na wsi, a niestety nie jestem fanką spacerów, lasów i spokoju). Rodzice próbują mnie wyciągnąć na różne wycieczki, ale ja wiecznie jestem niezadowolona. Bardzo chciałabym to zmienić, ale nie potrafię. Często płaczę, czuję się samotna, mam wrażenie, że tracę najlepsze lata swojego życia siedząc w domu i narzekając, ale nie wiem, jak to zmienić. Czy to normalne? Co mogę dla siebie zrobić? Trwa to od ok. roku.

Z tego, co piszesz, Twoje środowisko wiejskie jest po prostu mało interesujące i mało stymulujące. Jakąś przyczyną Twojej zmiany "szkolno-domowej" może być sytuacja rodzinna, o której jednak nic nie piszesz. Wykorzystaj wakacje na fajny wyjazd, duże miasto, ruch, zwiedzanie, nowych ludzie, nowe wrażenia. Naładujesz akumulatory, poznasz nowych ludzi. Działaj, bo zgnuśniejesz. Nikt nie zmieni Twojego życia za Ciebie.