Trudności z poruszaniem się, ból, depresja. Gdzie szukać pomocy? [Porada eksperta]

Mieszkam na małej wsi, jestem odcięta od świata, mam depresję, nerwicę, od jakiegoś czasu ograniczenie sprawności, ból w stawie biodrowym. Mieszkam z rodziną, z którą w ogóle nie rozmawiam, nie lubię prosić o pomoc. Bardzo mnie frustruje to mieszkanie - w pokoju obok brat zamieszkał z dziewczyną, co jest dla mnie bardzo denerwujące. Nie pracuję, nie mam żadnych obowiązków, mam jakieś paranoje, że się nie pozbędę bólu.

Objawy, o których pani pisze faktycznie wydają się niepokojące. Nie można ich bagatelizować. Aby móc zaproponować adekwatne wsparcie, należałoby najpierw dotrzeć do właściwej przyczyny obniżonego nastroju. Pisze pani o kłopotach ze zdrowiem, braku porozumienia z rodziną i obawach związanych ze znoszeniem bólu. Najkorzystniejsze w zaistniałej sytuacji byłoby skontaktowanie się z psychologiem, po to by mieć jasność, jakiego rodzaju pomoc byłaby właściwa w związku z pani samopoczuciem.

Rozumiem, że ograniczenie ruchu uniemożliwia dotarcie do specjalisty, dlatego też mając to na uwadze proponowałabym skorzystanie z telefonu zaufania obsługiwanego przez psychologów, np. 116 123. Konsultacja, nawet telefoniczna powinna przynieść rodzaj ulgi. Bezpośrednia rozmowa w poczuciu otwartości i dyskrecji pozwoli specjaliście dotrzeć do istoty tego, czego pani doświadcza.

Warto byłoby również zorientować się, czy nie ma w ofercie gminnego ośrodka pomocy społecznej możliwości skorzystania z domowej wizyty psychologa. Nie wiem, jaki dokładnie charakter ma ograniczenie narządu ruchu, tzn. czy wiąże się z orzeczeniem o niepełnosprawności, ale należałoby dowiedzieć się, czy lokalny OPS lub PCPR w związku z pani stanem zdrowia nie daje możliwości dowozu osoby mającej trudność w poruszaniu się na konsultacje specjalistyczne. Myśląc długofalowo zachęcałabym do skorzystania w przyszłości z terapii, bo to pomogłoby uporządkować trudne rodzinne relacje. Niemniej jednak w aktualnej sytuacji zachęcam do podjęcia działań w kierunku niezbędnego minimum w postaci konsultacji telefonicznej.

Patrycja Szeląg-Jarosz