Transseksualizm (brak akceptacji własnej płci): objawy

Transseksualizm to trwały dyskomfort psychiczny wynikający z posiadanych "nieodpowiednich" cech płciowych, któremu towarzyszy przemożne pragnienie przeobrażenia się w płeć przeciwną. Obecnie jedynym sposobem leczenia osób dotkniętych transseksualizmem jest chirurgiczna (operacyjna) zmiana płci, wspierana farmakoterapią, głównie hormonalną.

Spis treści

1. Transseksualizm to problem medyczny i psychologiczny
2. Jak zmienić płeć?
3. Zmiana płci: konsultacja psychologiczna i seksuologiczna
4. Transseksualizm a sport
5. Transseksualizm widoczny od dziecka
6. Transseksualizm w Polsce: więcej transseksualnych kobiet
7. Transseksualizm na świecie

Pojęcia transseksualizm, transseksualistka i transseksualista, oraz operacja korekty płci za sprawą posłanki Anny Grodzkiej przestały być tematami tabu. Jednak nie znaczy to, że każdy z nas wie, o co w tym wszystkim chodzi. Tymczasem dyskomfort, który transseksualizm wywołuje u dotkniętej nim osoby, to bardzo eufemistyczne określenie. Chęć znalezienia się w ciele mającym właściwą płeć jest, w przypadku osoby transseksualnej tak silna, że niemożność jej zrealizowania może prowadzić nawet do myśli samobójczych.

Transseksualizm to problem medyczny i psychologiczny

Transseksualizm diagnozuje się jako trwałe zaburzenie psychiczne, należące do zaburzeń identyfikacji płci, z którymi osoby transseksualne zwykle się rodzą. Sama operacja korekty płci to dopiero pierwszy krok w długotrwałym procesie leczenia. Osoby transseksualne absolutnie nie akceptują swojej płci i robią wszystko, by ją zmienić.

• osoba transseksualna - osoba, która nie akceptuje swojej płci;
• transseksualista - biologicznie jest mężczyzną, ale psychicznie czuje się kobietą;
• transseksualistka - osoba o biologicznych cechach płci żeńskiej, lecz czująca się mężczyzną.

Jak zmienić płeć?

Zanim korekta płci stanie się faktem, osoba transseksualna musi przejść przez szereg badań i procedur prawnych. Wszystko po to, by zarówno pacjent jak i lekarze mieli pewność, że decyzja o tranzycji jest słuszna i nikt nie popełni błędu, przeprowadzając tę nieodwracalną operację.

Zmiana płci: konsultacja psychologiczna i seksuologiczna

By potwierdzić rozpoznanie transseksualizmu, osoba ubiegająca się o zmianę płci znajduje się co najmniej przez dwa lata pod obserwacją psychologa i seksuologa. Ich zadaniem jest upewnienie się, że pacjent faktycznie jest osobą transseksualną i wykluczenie, że problem wynika z np. zaburzeń seksualnych. Gdy ci specjaliści wydadzą pozytywną opinię, kolej na endokrynologa, który dobierze odpowiedni zestaw hormonów. Do akcji wkracza też chirurg - to czas na pierwszą z wielu operacji. Dopiero na tym etapie osoba transseksualna może ubiegać się o rozpoczęcie procedur prawnych korekty płci, które kończy decyzja sądu o zmianie tożsamości i wydanie dowodu osobistego przez USC.

Transseksualizm widoczny od dziecka

Wiele osób transseksualnych (choć nie wszystkie) już w dzieciństwie ma problemy z akceptacją swojej płci. Wolą bawić się z dziećmi płci przeciwnej, wybierają zabawki i ubrania typowe dla płci przeciwnej, nie akceptują swojego wyglądu, wręcz brzydzą się swoich narządów płciowych. Nie są homoseksualne, a zakochują się w osobach tej samej płci.

Transseksualizm w Polsce: więcej transseksualnych kobiet

W statystykach światowych transseksualizm (pragnienie zmiany płci) występuje u 1 na 30 tysięcy mężczyzn oraz u 1 na 100 tysięcy kobiet. Inaczej jest w Polsce i innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Tu wśród osób wyrażających dezaprobatę dla swej płci przeważają kobiety. Jest ich 4-7 razy więcej niż mężczyzn. To fenomen na skalę światową - w pozostałych regionach transseksualnych mężczyzn jest więcej niż kobiet (nawet w krajach arabskich!) - średnio 3 - 4-krotnie. W Polsce pionierski zabieg zmieniający biologiczną kobietę w mężczyznę wykonano w 1983 roku.

Transseksualizm na świecie

Zjawisko transseksualizmu nie ujawniło się nagle - występuje od dawna w wielu różnych kulturach. Wśród Arabów mężczyźni, którzy czują się kobietami, nazywani są xanith. U Indian Ameryki Północnej funkcjonują berdache, na Madagaskarze sekrata, w Indiach hijiras. Ale cywilizacja zachodnia dopiero uczy się akceptować transseksualizm, a co za tym idzie fakt, że stuprocentowy biologicznie mężczyzna może być psychicznie kobietą i dusić się w swym ciele. Zaczynamy rozumieć, że człowiek jest "jestestwem", całością psychofizyczną, a nie zbiorem komórek i tkanek z określonymi chromosomami. Nie wszyscy chcą to jeszcze zaakceptować, ale poczyniono już pierwsze kroki.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała, że transseksualizm nie jest chorobą, ale takiego typu odchyleniem w psychice, które powinno być skorygowane po myśli osoby zainteresowanej. Być może społeczna akceptacja transseksualizmu to krok w kierunku lepszego porozumienia płci.