Siła niezależności introwertyka - jak wyrażać siebie w cichy i spokojny sposób?

Introwertycy mają zdumiewającą zdolność bycia całkowicie niezależnymi od innych. W odróżnieniu od ekstrawertyków my odnajdujemy siłę i energię w samotności – potrafimy znakomicie wykorzystywać cenny czas, jaki spędzamy sami ze sobą, do pełnej koncentracji i skupienia się na tym, nad czym akurat pracujemy.

Pewien komentator sportowy określił to kiedyś mianem "pracy ze sobą", którą koniecznie należy wykonać, jeśli myśli się o osiągnięciu mistrzostwa w jakiejś dziedzinie. Z kolei psychologowie mówią w tym kontekście o "przemyślanym i celowym doskonaleniu umiejętności". Mówiąc najprościej, chodzi o ćwiczenie polegające na wielokrotnym powtarzaniu z rozmysłem danej czynności, przy stałym i pełnym skupieniu uwagi na umiejętności, którą zamierzamy posiąść, a która jest poza naszym zasięgiem dopóty, dopóki nie wykonamy wszystkiego dokładnie tak, jak należy.

Wykonywana z rozmysłem, w skupieniu i zwykle w samotności praca ma kluczowe znaczenie w osiąganiu mistrzostwa niemal w każdej dziedzinie.

My, introwertycy, jesteśmy wyjątkowo predestynowani do wykonywania w samotności ćwiczeń prowadzących do biegłości w sferze muzyki, sportu oraz w innych dziedzinach. Na przykład Kobe Bryant, wielka gwiazda amerykańskiej koszykówki, wykonywał podczas codziennych żmudnych treningów ponad tysiąc rzutów piłką do kosza. Z kolei Conrad Tao, młody, wielce utalentowany pianista, który w wieku zaledwie 17 lat wystąpił w wypełnionej do ostatniego miejsca słynnej nowojorskiej sali koncertowej Carnegie Hall, będąc nastolatkiem spędzał większość czasu sam w swoim rodzinnym mieszkaniu, przez wiele godzin ćwicząc na fortepianie, kiedy jego rodzice byli w pracy.

No i mamy oczywiście Stephena Wozniaka – konstruktora pierwszego komputera osobistego i współtwórcę firmy Apple, którego poznaliśmy w poprzednim rozdziale. Woz mówi, że ćwiczył swoje umiejętności inżynierskie praktycznie już od wczesnego dzieciństwa. W autobiografii "iWoz" Wozniak opisuje swoją pasję do elektroniki, którą przejawiał już od najmłodszych lat. Woz zdobywał swoje doświadczenie i umiejętności powoli i systematycznie, krok po kroku, uczestnicząc w niezliczonych szkolnych konkursach naukowych. – Dzięki temu (…) zyskałem pewną cechę, która miała mi pomagać w całej mojej karierze: cierpliwość. (…) Nauczyłem się nie tyle przejmować wynikiem, ile skupiać na etapie, na którym akurat byłem, i robić to, co robiłem, najbardziej perfekcyjnie, jak potrafię¹.

Woz często pracował sam. Ponieważ był bardzo miłym i sympatycznym chłopcem, w szkole podstawowej miał mnóstwo przyjaciół. Jednak podobnie jak w przypadku wielu uzdolnionych technicznie dzieci, kiedy zaczął chodzić do gimnazjum, jego popularność wśród kolegów znacznie spadła. Kiedy Woz był młodszy, wszyscy podziwiali go za jego naukowo-techniczne pomysły i wiedzę, tymczasem teraz nikogo zdawało się to nie obchodzić. Na dodatek Woz nie lubił "rozmów o niczym", a sfery jego zainteresowań nie pokrywały się ze sferami zainteresowań jego rówieśników. Trudności, z jakimi zmagał się w tamtych latach, nie zniechęciły go i nie skłoniły do zaprzestania pogoni za marzeniami; wręcz przeciwnie, prawdopodobnie bardzo go wzmocniły. Nigdy nie zdołałby nauczyć się tyle o komputerach, mówi dziś Woz, gdyby nie był tak nieśmiały i nie tak rzadko wychodził z domu.

Nikt z własnej woli nie chciałby przeżywać tak trudnego okresu dojrzewania, faktem jest jednak, że skłonność do samotności, jaką wykazywał nastoletni Woz, oraz uparte i systematyczne dążenie do zrealizowania tego, co miało okazać się jego życiowym powołaniem, to typowe cechy osób wyjątkowo kreatywnych.

Jedną z supermocy, jakimi dysponuje introwertyk, jest zdolność do wnikliwego myślenia, zagłębiania się w trudne zagadnienia oraz pełnej i długotrwałej koncentracji na wykonywaniu danego zadania. Jeśli dodamy do tego kreatywność i pomysłowość, rezultaty naszej pracy mogą okazać się naprawdę wspaniałe, prowadząc nas w nieoczekiwanych i niezwykle ciekawych kierunkach. Tylko od ciebie zależy, czy postanowisz rezultaty swoich poszukiwań, swoje dokonania, zachować wyłącznie dla siebie, czy też zdecydujesz się podzielić nimi z innymi, z całym światem. Tak czy inaczej, nauka wyrażania siebie, swojego "ja" w szczery i otwarty sposób, z odwagą i wiarą we własne siły, może okazać się dla ciebie wielce przydatna i pożyteczna.

A oto kilka zebranych w jednym miejscu rad, w jaki sposób możesz się do tego zabrać:

Znajdź sobie swoje medium. Może odkryjesz aplikację, która pozwala na tworzenie nowych bitów i rapowanie, albo przepis, który zainspiruje cię do upieczenia jakiegoś niezwykłego ciasta. A może wszystkim, czego ci potrzeba, jest zaostrzony ołówek do pisania lub rysowania. Spróbuj znaleźć sobie swoje własne medium, poprzez które będziesz mógł najlepiej, najpełniej oraz najbardziej naturalnie i swobodnie wyrażać samego siebie.

Twórz. Kiedy już znajdziesz swoje powołanie, oddawaj mu się z pełną energią i zapałem. Daj się pochłonąć temu, co naprawdę cię pasjonuje. Ćwicz, trenuj, nieustannie doskonal swoje umiejętności i twórz.

Poszukuj inspiracji w osobach, które są do ciebie podobne i mogą być dla ciebie wzorem do naśladowania. Znalezienie sobie kogoś, kto może być dla ciebie wzorem do naśladowania, a kto także jest introwertykiem, pomoże ci uświadomić sobie, że osiąganie celów, jakie sobie wyznaczyłeś, jest jak najbardziej możliwe. Wiele podobnych do ciebie osób zdobyło sobie wielki szacunek i uznanie otoczenia z powodu swojej wyjątkowej kreatywności, charyzmy i inteligencji. (Profile wielu z nich prezentujemy na stronie internetowej naszej organizacji Quiet Revolution, www.Quietrev.com).

Dbaj o swoją prywatność. Pewne pamiętniki i dzienniki nie są przeznaczone do tego, żeby ktokolwiek je czytał, a realizacją pewnych projektów czy zamierzeń powinieneś zajmować się tylko ty sam i nikt inny. Stwórz sobie strefę bezpieczeństwa, w której będziesz mógł tworzyć – pisać, malować lub muzykować – bez obawy o to, co sądzą o tym inni. Czerp radość i przyjemność także z kreowania czegoś wyłącznie dla siebie…

Ale też nie zapominaj dzielić się swoimi dokonaniami z innymi. Pozwalaj innym na to, żeby zobaczyli czy też usłyszeli to, co siedzi ci w głowie, co cię najbardziej interesuje i zajmuje. Ludzie często niechętnie dzielą się z innymi swoimi dokonaniami z powodu lęku przed krytyczną oceną. Zacznij jednak od pokazania tego, co stworzyłeś, tylko jednej lub dwóm osobom – najlepiej najbliższym, najbardziej zaufanym przyjaciołom. Ich opinia może okazać się bardzo pomocna, poza tym ze zdumieniem przekonasz się, jak bardzo innym może podobać się to, co tworzysz, i jak wysoko mogą oni oceniać twoje dokonania.

Przypisy:

1. Tłum. Anna Wojtaszczyk i Olga Wojtaszczyk (za: Stephen Wozniak, Gina Smith, "iWoz", Studio EMKA, Warszawa 2009).

Tekst pochodzi z książki "Cicha siła introwertyków. Jak dorastać w świecie, który nie przestaje gadać" Susan Cain, amerykańskiej prawniczki, absolwentki Uniwersytetu Harvarda i Princeton, zdeklarowanej introwertyczki. Autorka woli słuchać niż mówić, a nad grupowe posiedzenia przedkłada pogawędki w wąskim gronie. Cain jest także współzałożycielką firmy Quiet Revolution, jej wystąpienie na forum TED obejrzało w internecie ponad 12 milionów osób.

Susan Cain Cicha siła introwertyków. Jak dorastać w świecie, który nie przestaje gadać
Tytuł oryginalny: Quiet Power: The Secret Strengths of Introverts
Tekst copyright © 2016 by Susan Cain
Copyright © for the Polish edition by MT Biznes