Grafologia, czyli co mówi o tobie twój charakter pisma

Grafologia koncentruje się wokół analizowania ludzkiego pisma. Osoby zajmujące się grafologią przekonują, że charakter pisma każdego człowieka jest jak odcisk palca - unikalny dla danej osoby - a analizując go, można dowiedzieć się nie tylko tego, jaki był stan emocjonalny danej osoby w chwili pisania jakiegoś tekstu, ale i nawet przekonać się, jaka jest jej osobowość. Sprawdź, jakie wykorzystanie znajduje grafologia w psychologii, dowiedz się, do czego stosuje się ją w kryminalistyce, a także sprawdź, skąd biorą się głosy krytyki kierowane ku grafologii.

Spis treści

1. Grafologia w psychologii
2. Grafologia: co można wyczytać z pisma? Przykłady
3. Grafologia w kryminalistyce
4. Krytyka grafologii

Grafologia to wyraz, który powstał z połączenia greckich słów: "grapho" (rozumianego jako pisanie) i "logos" (tłumaczonego jako nauka lub teoria). W najprostszym ujęciu można więc powiedzieć, że grafologia jest nauką o słowie pisanym. Analizowaniem pisma interesowali się już starożytni mędrcy, za ojca grafologii uznaje się jednak żyjącego w XIX wieku, Jeana Hipolita Michona. Poza nim, jedną z najbardziej uznanych w rozwoju grafologii osób był także Jules Crépieux-Jamin – mężczyzna ten rozszerzył przedstawione pierwotnie przez Michona teorie.

Grafologia obecnie interesuje wiele różnych osób. Zetknąć się z nią można na przykład na uniwersytetach – zajęcia z grafologii oferują chociażby te uczelnie, które przeprowadzają szkolenia z kryminalistyki. Grafologów nierzadko możemy też widywać w serialach czy też filmach kryminalnych. W takich produkcjach popularne są sceny, gdzie na podstawie analizy pisma udaje się odkryć, kto stoi za morderstwem czy też rozwikłać jakąś inną, wyjątkowo trudną zagadkę. Czy rzeczywiście analiza pisma pozwala uzyskać aż tak dużo informacji o człowieku? Według grafologów – jak najbardziej.

Grafologia w psychologii

Psychologiczna analiza pisma opiera się na założeniu, że tak jak każdy człowiek ma inne linie papilarne, tak i każdy ma swoisty dla siebie charakter pisma. Poprzez analizę grafologiczną możliwe ma być stwierdzenie wielu istotnych rzeczy o człowieku. Grafolodzy przekonują, że są oni w stanie określić, czy w czasie pisania danego tekstu człowiek był spokojny, czy też może jednak rozdrażniony i zdenerwowany.

Analiza psychologiczna pisma miałaby także pozwolić na stwierdzenie, jaki jest typ osobowości człowieka – pisanie pewnych liter w określony sposób miałoby sugerować to, czy dany człowiek jest introwertykiem, czy może jednak ekstrawertykiem. Można by przyjąć, że powyżej wspomniane aspekty – stan emocjonalny w czasie pisania czy typ osobowości – są aspektami raczej ogólnymi, które stwierdzić raczej nietrudno.

Grafolodzy twierdzą jednak, że poprzez analizę słowa pisanego są oni w stanie powiedzieć o człowieku bardzo dużo. Pewne cechy pisma mogą bowiem wskazywać na to, czy człowiek jest otwarty na innych, czy też jednak zamknięty w sobie. Analizując inne cechy charakteru pisma możliwe miałoby być stwierdzenie, czy dana osoba jest solidna i dokładna, czy też może jednak wykonuje swoje obowiązki niedbale. Grafolog miałby być również w stanie określić, czy człowiek, którego pismo analizuje, jest osobą ambitną. Na jakie jednak cechy pisma zwraca się uwagę w grafologii? Okazuje się, że tak naprawdę… na wszystkie.

Grafologia: co można wyczytać z pisma? Przykłady

Grafologia zwraca w rzeczywistości uwagę na najdrobniejsze wręcz detale w piśmie. Istotna jest wielkość poszczególnych liter, ale i kąt, pod jakim są one pochylone. Znaczenie mają odstępy między poszczególnymi znakami i słowami, jak i nawet to, jakich skrótów w języku pisanym używa dany człowiek.

Grafolog czujnie analizuje również i to, jaki nacisk wywierany jest podczas pisania, ale i patrzy on na wykończenie poszczególnych liter. Mówiąc krótko – grafologia skupia się na takich aspektach pisma, na które na co dzień zdecydowanie nie zwracamy w ogóle uwagi. Ciężko byłoby opisać tutaj wszystkie zależności pomiędzy słowem pisanym a cechami charakteru czy emocjami człowieka w chwili pisania.

Dla zobrazowania jednak tego, o czym w ogóle mowa, warto podać kilka przykładów dotyczących tego, jakie aspekty pisma bywają w ogólne analizowane:

• sposób pisania litery "o": wtedy, gdy jest ona zamknięta, znaczyć by to miało, że piszący jest zamknięty w sobie, a jego typ osobowości odpowiada introwertykowi; w sytuacji, gdy litera "o" nie jest zaś zamknięta, sugerować by to miało otwartość na innych ludzi i bycie ekstrawertykiem;
• kształt pisanych liter: zaokrąglone znaki potencjalnie świadczyć mają o dużej kreatywności; wtedy, gdy są one ściśle połączone, przekonywać by to miało o zdolności logicznego myślenia piszącego, z kolei w sytuacji, gdy poszczególne litery są ostro zakończone, sugerować by to miało wysoki poziom agresji u danej osoby;
• obecność lub brak kropki nad "i" oraz jej położenie: brak kropki nad literą "i" przekonywać ma o tym, że piszący jest osobą roztargnioną; wtedy, gdy kropka staje się okręgiem nad literą "i", osoba pisząca ma mieć duszę artysty, z kolei w sytuacji, kiedy kropka jest kropką i znajduje się ona tuż nad samą literą, przekonywać to ma o dobrej organizacji piszącego;
• szerokość liter w zdaniach: wąskie litery miałyby być oznaką opanowania, szerokie przekonywać mają zaś o tym, że piszący jest osobą otwartą i towarzyską.

Grafologia w kryminalistyce

Opisywane powyżej oraz inne jeszcze cechy pisma analizowane mogą być przez psychologów, ale i przez specjalistów innej dziedziny. Grafologia nierzadko znajduje bowiem wykorzystanie w kryminalistyce. Pozwala ona nie tylko identyfikować autorów jakichś anonimowych dokumentów, ale i sprawdzić, czy dokument, który jest podejrzewany o sfałszowanie, rzeczywiście został poddany takiej manipulacji.

Grafologia może również być wykorzystywana w przypadku wielu innych spraw kryminalnych. Tak bywa chociażby wtedy, gdy przy człowieku, który rzekomo popełnił samobójstwo, znajdowany jest list pożegnalny. Na drodze analizy grafologicznej możliwe jest sprawdzenie, czy dany dokument rzeczywiście został stworzony przez denata, czy też może jednak nie on jest jego autorem – gdy wysnuwane są podejrzenia, że zmarły jednak nie napisał sam danego listu, możliwe jest wysunięcie hipotezy, że samobójstwo zostało upozorowane.