Eksterioryzacja – co to jest, jak doświadczyć i co o zjawisku mówi nauka

Eksterioryzacja to sztuka podróżowania poza ciałem, która według entuzjastów zjawiska polega na postrzeganiu świata spoza własnego ciała. Według ezoteryków można doświadczać jej nieświadomie lub wywołać celowo przy użyciu specjalnych technik.

Spis treści

1. Eksterioryzacja - co to jest i kto może jej doświadczyć?
2. Eksterioryzacja. Jak można doświadczyć OBE? - Techniki
3. Eksterioryzacja. Kto za nią stoi?
4. Eksterioryzacja - co mówi nauka?

Eksterioryzacja (ang. out-of-body experience - OBE lub OOBE, doświadczenie poza ciałem) staje się coraz bardziej popularna i o doświadczeniach uczestników, u których OBE wystąpiło podczas snu lub medytacji, można nierzadko przeczytać na portalach internetowych lub forach.

Należy jednak podkreślić, że według współczesnej nauki eksterioryzacja nie jest możliwa. Zgodnie z tym stanowiskiem poruszanie się i komunikowanie się z innymi w czasie, gdy ciało relaksuje się lub śni nie odbywa się w rzeczywistości, a jedynie w obrębie ludzkiego mózgu.

Na czym jednak konkretnie polega eksterioryzacja, jak można jej doświadczyć, kto ją praktykuje i bada oraz co konkretnie mówi o tym EBM, czyli medycyna oparta na faktach?

Eksterioryzacja - co to jest i kto może jej doświadczyć?

Eksterioryzacja to zjawisko, którego można doświadczyć podczas snu, transu lub głębokiego relaksu.

Jej zwolennicy określają ją jako zjawisko, które umożliwia czasowe opuszczenie ciała i doświadczanie wielu czynności poza nim - twierdzą, że w jej trakcie można m.in. oddalać się od ciała (nawet na duże odległości), obserwować świat, w tym także swoje ciało z góry, a nawet komunikować się z innymi.

Co ciekawe, zjawiska można doświadczyć nie tylko spontanicznie i nieświadomie, ale także poprzez zastosowanie odpowiednich technik i ćwiczeń.

Eksterioryzacji mogą doświadczać osoby, które śnią, są w transie lub hipnozie, a także osoby, które doświadczyły traumatycznych przeżyć (np. po wypadku lub przeżyły wojnę), w trakcie silnego zmęczenia, choroby (np. migrena, padaczka skroniowa) lub po zażyciu środków psychoaktywnych.

Eksterioryzacja. Jak można doświadczyć OBE? - Techniki

Zwolennicy eksterioryzacji podkreślają, że istnieje wiele technik, które celowo pomagają podróżować poza ciałem.

Jedną z nich jest wizualizacja, podczas której należy skupić myśli na swoim celu, czyli wyjściu z ciała.

Warto wtedy wyobrażać sobie patrzenie na ciało z perspektywy lotu. Można także wyobrazić sobie siebie w ruchu, co rzekomo pomaga w osiągnięciu OBE.

Głównie chodzi o ruch, który pozwoli uzyskać oderwanie się ciała fizycznego od astralnego, dlatego należy sobie wizualizować np. bujanie na huśtawce, obracanie się wokół własnej osi czy wchodzenie po linie, a następnie zeskoczenie lub wyrzucenie z wiru i tym samym osiągnięcie eksterioryzacji.

Kolejną z technik jest technika transowa polegająca na skupieniu się na jednym, konkretnym celu np. poprzez relaksację i brak ruchu, co sprawia, że rzekomo dochodzi do paraliżu fizycznego i oderwania się od ciała fizycznego.

Według zwolenników OBE skuteczność techniki wynika ze skupienia na wnętrzu oraz pomijaniu wrażeń zewnętrznych, cielesnych.

Następnym sposobem, by uzyskać stan eksterioryzacji jest technika świadomego snu, która przypomina wizualizację, gdyż polega na wykonaniu nagłego ruchu podczas snu np. zeskoku, uniesienia, uderzenia itd.

Innym sposobem jest stosowanie techniki 4+1, która polega na zaśnięciu na 4 godziny, a następnie przebudzeniu się, wstaniu i wykonywaniu dowolnych czynności aktywnie poza łóżkiem przez 1 godzinę. Po tym czasie należy położyć się ponownie spać.

Według zwolenników tej techniki, dzięki tej metodzie bardzo łatwo osiągnąć OBE.

Technika ta często jest modyfikowana i występuje np. w wariancie 6+2. Aby doszło do eksterioryzacji, zaleca się także wywołanie jej narkotyzacją substancjami takimi jak np. fencyklidyna lub ketamina.

Eksterioryzacja. Kto za nią stoi?

Najbardziej znanym badaczem oraz popularyzatorem eksterioryzacji był Robert Monroe. Amerykański parapsycholog opublikował swoje doświadczenia z OBE w trzech książkach, a także założył własne centrum badawcze, w którym m.in. opracował zbiór nagrań ułatwiających podróże poza ciałem.

Według badacza możliwe jest opuszczenie ciała fizycznego i wędrowanie świadomości poza nim, a powrót możliwy jest dzięki specjalnemu połączeniu duszy i ciała, czyli tzw. srebrnej linii.

Podobne doświadczenia miał także Robert Bruce, który opisał je w książce "Traktat o projekcji astralnej". Obecnie zjawisko jest także popularyzowane m.in. w kręgach ezoterycznych i niektórych religijno-filozoficznych (np. w hinduizmie i buddyzmie).

Eksterioryzacja - co mówi nauka?

Nauka jednoznacznie określa, że niemożliwym jest opuszczenie ciała fizycznego i podróżowanie poza nim.

Dowodzi tego chociażby to, że podejmowano wiele eksperymentalnych prób, w trakcie których manipulowano poczuciem zlokalizowania siebie w przestrzeni.

Początkowo były to tylko iluzje wzrokowe i doświadczenie percepcyjne wykorzystywane w badaniach pojedynczo, jednak w 2007 roku badacz Henrik Ehrsson postanowił je połączyć i tym samym pokazał, że można wywołać iluzję dotyczącą całego ciała.

W eksperymencie wykorzystano aparaturę wirtualnej rzeczywistości, która umożliwiła zobaczenie zdelokalizowanego ciała uczestnika.

W praktyce oznaczało to, że po uruchomieniu sprzętu, kamery umieszczone za uczestnikiem, pokazywały mu obraz, w którym widział tył swoich pleców w niedalekiej odległości przed nim.

Na tym etapie badacz uderzał delikatnie w realną klatkę piersiową uczestnika i jednocześnie wykonywał podobny ruch na odbiciu klatki, po czym uczestnicy eksperymentu deklarowali, że czuli dotyk w obu przypadkach.

Tym samym osoby te miały wrażenie, że funkcjonują poza własnym ciałem, z którego oglądają swoje plecy.

Ciekawe są także ostatnie badania naukowców z Uniwersytetu w Ottawie z 2014 roku, podczas których zbadano aktywność mózgu kobiety, która rzekomo doświadczała eksterioryzacji.

Jak twierdziła następowało to u niej dzięki prowadzonym latami ćwiczeniom, w których wizualizowała obserwację swojego ciała z góry, będąc poza nim.

Naukowcy w doświadczeniu wykorzystali magnetyczny rezonans jądrowy i uzyskali skany mózgu, w których obszary odpowiedzialne za koordynacje wzrokową były mniej aktywne, a za koordynację ruchową bardziej aktywne.

Doświadczenie dowiodło, że stany, których doświadczała kobieta są podobne do tych, które można uzyskać poprzez medytację i samodzielnie wywołują halucynacje umożliwiające np. słyszenie kolorów lub czucie dźwięków.

Z badań przeprowadzonych w 2004 i 2007 roku przez badacza Blanke'a i Thut'a wynika także, że doświadczenie eksterioryzacji może być też skutkiem dysfunkcji styku skroniowo-ciemieniowego, które powodują zaburzenia postrzegania zlokalizowania swojego ciała w przestrzeni.

Ponadto warto także pamiętać, że zjawiska tożsame z eksterioryzacją bardzo często występują u osób chorych na padaczkę oraz po zażyciu środków psychoaktywnych.

Sonia Młodzianowska