Doświadczenie psychodeliczne

Doświadczenia psychodeliczne określa się jako stan poszerzonej lub odmiennej świadomości. Uzyskuje się je najczęściej poprzez stosowanie substancji psychoaktywnych lub technik OBE, medytacji bądź deprywacji sensorycznej. Na czym konkretnie polegają?

Spis treści

1. Doświadczenia psychodeliczne - na czym polegają?
2. Doświadczenia psychodeliczne - bad trip i body load
3. Doświadczenia psychodelików w leczeniu
4. Szkodliwość psychodelików
5. Niebezpieczeństwa wynikające z doświadczeń psychodelicznych

Doświadczenie psychodeliczne (stan poszerzonej świadomości, stan odmiennej świadomości, z ang. trip - podróż) to stan odmiennej świadomości, do osiągnięcia którego najczęściej stosuje się środki takie jak LSD, THC, psylocybinę i meskalinę.

Warto jednak pamiętać, że środki te są nielegalne, a ich działanie może być inne u każdej osoby, która je stosuje.

Substancje psychoaktywne są najszybszym sposobem na uzyskanie takich doświadczeń, jednak są one także możliwe do osiągnięcia poprzez m.in. praktykę medytacji lub oddychanie holotropowe.

Co ciekawe, sen jest również doświadczeniem psychodelicznym.

Prowadzone są także badania nad wprowadzeniem substancji psychodelicznych do terapii niektórych chorób (np. depresji), jednak medycyna oparta na dowodach (EBM) podchodzi do nich sceptycznie.

Doświadczenia psychodeliczne - na czym polegają?

Doświadczenia psychodeliczne to zmiany świadomości, podczas których pojawiają się efekty wizualne, synestezja (stan, w którym doświadczanie jednego zmysłu uaktywnia także inne, czyli np. odczuwa się, że konkretny dźwięk ma barwę lub kolor – zapach), zmiany percepcyjne, doznania mistyczne, a czasem także silne zaburzenia świadomości (tzw. psychozy).

Doświadczenia psychodeliczne mogą mieć 5 poziomów, gdzie:

I - osiągany przy niewielkich dawkach LSD lub psylocybiny i średniej dawce THC powoduje tylko delikatne zmiany,II - osiągany przy niskiej dawce LSD lub psylocybinie oraz dużej dawce THC powoduje m.in. efekty wizualne, gubienie myśli, zaburzenia koncentracji i czasu,III - osiągany przy średniej dawce LSD, psylocybinie, meskalinie i 2C-B powoduje wypaczenie obrazów, lęki, głębokie uniesienia duchowe oraz zaburzenia koordynacji ruchowej,IV - osiągany przy wysokiej dawce DXM, LSD i psylocybiny powoduje silne efekty wizualne i chwiejność nastroju,V - osiągany przy zażyciu bardzo dużych dawek psychodelików powoduje utratę kontaktu wzrokowego ze światem, a osoby, które doświadczyły tego poziomu mówią, że utraciły wtedy ego, porównują stan do oświecenia itp.

Istotnym jest także to, by doświadczenia psychodeliczne nie były związane z osiągnięciem nieprzyjemnych stanów, dlatego zwolennicy psychodelików zwracają uwagę na to, by przyjmować je z odpowiednim nastawieniem psychicznym i we właściwym otoczeniu. Istotny jest także nastrój i oczekiwania. Całość tych warunków określana jest jako "set & setting".

Doświadczenia psychodeliczne - bad trip i body load

Doświadczenia psychodeliczne mogą mieć różne rodzaje. Wśród nich może wystąpić np. bad trip, który po zażyciu psychodelików, polega na uzyskaniu trudnych, a nawet przerażających stanów.

Osoby, które tego doświadczyły najczęściej wskazują na to, że miały

• halucynacje
• napady lękowe
• napady paniki
• urojenia itp.

Zwolennicy stosowania substancji psychoaktywnych podkreślają jednak, że może to wynikać z braku doświadczenia osób, które je stosują, wystąpieniem negatywnych emocji lub niewłaściwym nastawieniem, okolicznościami lub otoczeniem (set & setting).

Kolejnym, również postrzeganym jako negatywny stan po zażyciu psychodelików jest body load. Charakteryzuje się nieprzyjemnymi odczuciami fizycznymi, których uczestnicy nie są w stanie jasno sprecyzować, jednak zawsze związany jest z dokuczliwymi efektami zmysłowymi.

Doświadczenia psychodelików w leczeniu

Już w XX wieku badano doświadczenia psychodeliczne pod katem ich zdolności terapeutycznych w zdiagnozowanych stanach chorobowych.

Do grona badaczy, którzy się tym zajmowali zaliczyć można m.in. Alberta Hofmanna, Stanisława Grofa i Howarda Lotsofa.

Obecnie także niektórzy twierdzą, że doświadczenia psychodeliczne mogłyby wspomóc pacjentów w walce z różnymi chorobami, w tym m.in.:

• depresją
• schizofrenią
• urazami psychicznymi
• zespołem stresu pourazowego (PTSD)

W ich kontekście trwają badania, które miałyby ocenić, czy są szanse na wprowadzenie do leczenia terapii psychodelicznych. Nie jest to jednak oczywiste i ogólnie popierane, gdyż substancje te są obecnie nielegalnie nadużywane w kontekście pozanaukowym.

Jednym z ośrodków, który zajmuje się badaniem psychodelików w kontekście leczenia depresji jest Imperial College London. W eksperymencie biorą udział uczestnicy chorujący na tzw. depresję lekooporną i stosuje się u nich sesje terapeutyczne, w których czasami podaje się im psylocybinę.

Warto jednak podkreślić, że chociaż wiele tego typu badań prowadzonych jest w różnych ośrodkach naukowych, to jednak sceptycy podkreślają, że substancje te nie są do końca poznane, a także są drogą na skróty.

Wyleczenie z traumy, depresji bądź innych chorób jest możliwe dzięki stosowaniu zaleceń specjalistów medycyny opartej na dowodach (EBM) i stosowane w nich środki są powszechnie akceptowalne, poznane i zbadane, a także efektywne.

Szkodliwość psychodelików

Należy także jednoznacznie podkreślić, że psychodeliki są szczególnie niebezpieczne, gdy stosują je osoby mające w przeszłości zaburzenia psychiczne (np. schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa) lub gdy doświadczył ich ktoś z ich rodziny.

Ponadto zagrożenie stanowią także dla osób cierpiących na choroby wątroby, nerek i serca oraz mających skłonności samobójcze i kobiety w ciąży.

Niebezpieczeństwa wynikające z doświadczeń psychodelicznych

Należy podkreślić przede wszystkim, że wszystkie psychodeliki są nielegalne, dlatego też stosowanie ich grozi karą więzienia.

Oprócz tego, należy również pamiętać, że zakup środków na czarnym rynku związany jest z dużym ryzykiem zakupienia preparatów o wątpliwej jakości, co może przełożyć się na dużą toksyczność i nieoczekiwane reakcje organizmu, w tym np. hiponatremia i hipertermia.

Sonia Młodzianowska