Narkotyki twarde i miękkie: podział, rodzaje, działanie

Narkotyki dzielimy na twarde i miękkie narkotyki - ten podział na trwałe wpisał się do społecznej świadomości, choć ma charakter umowny i nie jest określony żadnymi przepisami. Za twarde uznaje się substancje psychoaktywne o najwyższym potencjale uzależniającym, m.in. heroinę i amfetaminę, natomiast do miękkich narkotyków zalicza się takie, które nie wywołują uzależnienia fizycznego, np. marihuanę.

Spis treści

1. Twarde i miękkie narkotyki – kryteria podziału
2. Twarde i miękkie narkotyki a prawo Holandii
3. Twarde narkotyki – lista
4. Najbardziej szkodliwe narkotyki – ranking
5. Miękkie narkotyki – lista

Narkotyki twarde i narkotyki miękkie to określenia różnicujące stopień szkodliwości substancji psychoaktywnych. Często można spotkać je w literaturze dotyczącej narkomanii czy przekazach medialnych. Warto jednak zaznaczyć, że podział taki obowiązuje oficjalnie tylko w jednym kraju, Holandii, znanej ze swojego liberalnego prawa narkotykowego. W pozostałych krajach podobna klasyfikacja ma charakter umowny i nie jest regulowana prawnie.

Twarde i miękkie narkotyki – kryteria podziału

Nie jest możliwe wyznaczenie ścisłego, jednoznacznego podziału na twarde i miękkie narkotyki. Wynika to z faktu, że istnieją substancje psychoaktywne, których szkodliwość jest różnie oceniana przez specjalistów i instytucje zajmujące się problemem narkomanii. Są też organizacje, które całkowicie sprzeciwiają się wprowadzaniu jakiegokolwiek rozróżnienia na mniej i bardziej szkodliwe narkotyki argumentując, że każda substancja tego typu niesie ze sobą ogromne ryzyko dla zdrowia i życia osoby uzależnionej.

Dokonując podziału na twarde i miękkie narkotyki, najczęściej bierze się pod uwagę dwa podstawowe kryteria:

• wywoływanie uzależnienia fizycznego – w większości przypadków uznaje się, że jeśli dana substancja powoduje występowanie fizycznych objawów abstynencyjnych (np. drżenie mięśni, nadmierna potliwość, bóle brzucha, nudności), to należy do narkotyków twardych;
• charakter i rozmiar szkód wywoływanych przez zażywanie danej substancji – na ogół za miękkie narkotyki uznaje się środki psychoaktywne wywołujące uczucie rozluźnienia, łagodnie podwyższające nastrój lub zmieniające percepcję, natomiast do twardych zalicza się takie, które mogą wywoływać nieprzewidziane reakcje lub w dłuższej perspektywie prowadzić do poważnych szkód zdrowotnych, psychicznych i społecznych (zakażenie HIV, wyniszczenie organizmu, choroby psychiczne, utrata pracy, bezdomność prostytuowanie się w celu pozyskania środków na zakup kolejnych działek itd.).

Twarde narkotyki – lista

opioidy – substancje oddziałujące na receptory opioidowe w mózgu, w tym pozyskiwane z maku pospolitego opiaty:

• heroina,
• kodeina,
• opium,
• morfina.

Uznawane są za najsilniej uzależniające (już po jednym zażyciu wywołują uzależnienie psychiczne), w najkrótszym czasie prowadzą do uzależnienia fizycznego, ich stosowanie ma też najpoważniejsze następstwa – zazwyczaj powoduje choroby (HIV, wirusowe zapalenie wątroby, choroby skóry, serca, układu krążenia), wyniszcza i osłabia organizm, upośledza funkcjonowanie w społeczeństwie (osoba uzależniona całe życie podporządkowuje zdobywaniu kolejnych porcji narkotyku, przez co zaniedbuje pracę, rodzinę, obowiązki domowe, podejmuje ryzykowane zachowania, wchodzi w konflikt z prawem).

kokaina – narkotyk uznawany jest za twardy, ponieważ bardzo silnie pobudza, zwiększa pewność siebie i odsuwa wszelkie zahamowania. W ten sposób sprzyja niebezpiecznym, często irracjonalnym zachowaniom, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia i życia. Groźne dla osób uzależnionych są też objawy kokainowego „dołka”, czyli stanu po ustąpieniu działania narkotyku – należą do nich depresja, ahedonia, bezsenność, myśli samobójcze.

amfetamina – podobnie jak kokaina nie powoduje uzależnienia fizycznego, ale bardzo silnie uzależnia psychicznie. Wywołuje pobudzenie psychoruchowe, zwiększa skłonność do agresji, hamuje apetyt, zwiększa ciśnienie. Objawy te w krótkim czasie prowadzą do wyniszczenia organizmu, osłabiają serce, układ krążenia, przyczyniają się do utraty wagi. Jeszcze bardziej niebezpieczna jest pochodna amfetaminy – metamfetamina, która ma silne działanie neurotoksyczne. Jej długotrwałe zażywanie upośledza procesy myślowe, powoduje psychozy i bardzo źle wpływa na wygląd skóry, która staje się szara, sucha, z widocznymi owrzodzeniami i krostami.

Miękkie narkotyki – lista

marihuana – uznawana jest za narkotyk o mniejszym potencjale szkodliwości niż heroina, kokaina czy amfetamina. Faktem jest, że nie wywołuje uzależnienia fizycznego, jednak jej wpływ na psychikę jest różnie oceniany. Zwolennicy tej używki twierdzą, że marihuanę w odróżnieniu od twardych narkotyków można zażywać okazjonalnie i nie wywołuje to chęci sięgnięcia po kolejną dawkę. Z drugiej strony badania naukowe pokazują, że częste palenie marihuany powoduje trwały spadek koncentracji, zaburzenia w logicznym myśleniu, zaburzenia pamięci, spowolnienie intelektualne, a nawet może przyczyniać się do powstania schizofrenii. Dotyczy to jednak osób, które sięgają po marihuanę codziennie lub co 2-3 dni – w takich dawkach używka ta, podobnie jak alkohol, może negatywnie wpływać na stan zdrowia.

narkotyki halucynogenne:

• ecstasy (MDMA) – ecstasy uchodzi za narkotyk okazjonalny czy też „niedzielny”, ponieważ zażywane jest najczęściej przy okazji festiwali muzycznych i imprez klubowych. Pigułki potęgują doznania słuchowe i wzrokowe, ale nie uzależniają fizycznie. Ryzyko uzależnienia psychicznego wzrasta, jeśli dana osoba spożywa ecstasy częściej niż raz na kilka tygodni;
• LSD – jest to narkotyk, który wywołuje omamy i wyostrza percepcję. Nie stwierdzono, aby uzależniał fizycznie lub psychicznie. Mimo to przy częstym zażywaniu może powodować uszkodzenia mózgu, prowadzić do rozwoju psychoz i urojeń. U niektórych osób LSD nawet w minimalnej, jednorazowej dawce może wyzwalać stany psychotyczne i powodować myśli samobójcze;
• grzyby halucynogenne – podobnie jak inne narkotyki z grupy halucynogenów, nie wywołują uzależnienia fizycznego. Uzależnienie psychiczne również zdarza się rzadko. Niemniej skutki spożycia grzybów halucynogennych mogą być bardzo groźne szczególnie w przypadku osób niestabilnych emocjonalnie, o rozchwianej psychice, ze skłonnościami do depresji, paranoi.