Niepokojące zmiany (zwłaszcza znamiona barwnikowe) lekarz ogląda za pomocą dermatoskopu, urządzenia z wbudowaną lampką powiększające pole widzenia tak jak lupa. Gdy podejrzewa, że za daną chorobę mogą odpowiadać bakterie, zleca wymaz ze skóry, w przypadku grzybicy - badanie mikrobiologiczne. Może także skierować na badania krwi, w tym zlecić oznaczenie poziomu hormonów – np. gdy istnieje podejrzenie, że trądzik ma podłoże hormonalne. Jeśli zmiany skórne mają charakter alergiczny, dermatolog kieruje na testy alergiczne lub od razu do specjalisty alergologa.

Wybór terapii jest powiązany z rodzajem i przyczyną choroby. Dermatolog może zapisać antybiotyki, np. w przypadku trądziku, gdy wywołany jest przez bakterie, leki antywirusowe (np. na opryszczkę), a także leki działające powierzchniowo w postaci maści, żeli, kremów, płynów, szamponów. Lekarz udziela ponadto porad dotyczących pielęgnacji chorobowo zmienionej skóry. W przypadku przebarwień może skierować na zabieg laserowy. Jeśli zmiana jest duża, istnieje ryzyko jej zezłośliwienia, dermatolog może wydać skierowanie na wycięcie znamienia. Inne stosowane metody na pozbycie się znamion i wykwitów skórnych to wyłyżeczkowanie, elektrokoagulacja, wymrażanie ciekłym azotem.

Pokrewne specjalizacje, wywodzące się z dermatologii, to: dermatologia dziecięca – jej obszarem zainteresowania są choroby skórne u dzieci; kosmetologia, która różni się od dermatologii środkami wykorzystywanymi do poprawiania wyglądu skóry - nie są to leki, lecz kosmetyki oraz mało inwazyjne zabiegi kosmetyczne; medycyna estetyczna, która wykorzystuje leki oraz inwazyjne zabiegi dermatologiczne, lecz nie w celu leczenia skóry, a przede wszystkim poprawy jej wyglądu i ochrony przed procesami starzenia, oraz wenerologia, która zajmuje się chorobami przenoszonymi drogą płciową.