Łagodne zmiany w piersiach

Mastopatia Jeżeli podczas badania piersi wyczuwasz liczne zgrubienia, grudki i guzki, prawdopodobnie masz piersi mastopatyczne. Przyczyną mastopatii jest zwykle brak równowagi hormonalnej, najczęściej zbyt niski poziom progesteronu w stosunku do estrogenów. Jeżeli taka sytuacja utrzymuje się przez wiele miesięcy, tkanka piersiowa rozrasta się, a w niej różnego typu zmiany. Mogą one obejmować fragment, całą lub obie piersi. Najczęściej dotyczy to pań między 30 a 40 rokiem życia. Po menopauzie zmiany stopniowo zanikają. Jednak powinny być zbadane przez specjalistę. Zwykle zleca on USG oraz oznaczenie poziomu hormonów we krwi, niekiedy mammografię. Gdy nowotwór zostanie wykluczony, dobiera się leczenie, które przywróci równowagę hormonalną w organizmie. Zamiast preparatów doustnych można stosować żel z progesteronem do wcierania w piersi. Młodym kobietom wystarczy niekiedy lek Mastodynon N - nie zawiera hormonów, ale istotnie zmniejsza bolesność piersi. Doraźnie ulgę przynosi przykładanie na obolałe piersi wilgotnych kompresów. W leczeniu zmian mastopatycznych istotną rolę odgrywa dieta. Im więcej w niej warzyw, owoców oraz roślin strączkowych, tym mniej dolegliwości. Kawa i tłuszcze zwierzęce mogą zaś nasilać nieprzyjemne objawy. Po kuracji i zastosowaniu odpowiedniej diety bolesne zmiany ustępują. Niestety, mastopatia ma tendencję do odnawiania się. Dlatego, jeśli zostanie stwierdzona, przynajmniej raz w roku należy wykonywać badania kontrolne. To ważne, bo w przerośniętej tkance piersi mogą się tworzyć torbiele.

Torbiele Torbiele nazywane są też cystami . Najczęściej powstają u kobiet 30-50-letnich, rzadziej u pań młodych lub tych, u których ustały czynności hormonalne jajników.  Niezależnie od tego, czy cysta znajduje się pod powierzchnią skóry, czy jest głębiej, zawsze będzie wyczuwana jako twardy guzek. Może być różnej wielkości. Torbiele przypominają pęcherzyki wypełnione płynem. Są gładkie i można je swobodnie przesuwać między palcami. Jeśli guzek w piersi pojawia się nagle lub szybko się powiększa, nie należy wpadać w panikę, bo zwykle nie jest nowotworem. Aby rozpoznać torbiel, ginekolog bada pierś palcami, a następnie zleca USG albo mammografię. Kolejnym etapem diagnozowania może być wykonanie biopsji cienkoigłowej, która pozwala uzyskać więcej informacji na temat guzka. W większości przypadków ma ona znaczenie nie tylko diagnostyczne, ale i lecznicze. Duża torbiel często wywołuje bóle promieniujące do pachy. Nakłucie jej i ściągnięcie płynu strzykawką od razu przynosi ulgę. Guzek się zmniejsza, a z czasem zanika. Płyn pobrany z torbieli rzadko zawiera komórki nowotworowe. Takie guzki lubią się odnawiać, ale nie zwiększa to ryzyka zachorowania na złośliwy nowotwór piersi (za każdym razem należy jednak powtórzyć cały cykl diagnostyczny i leczniczy).

Gruczolakowłókniaki Gruczolakowłókniaki w dotyku są gładkie, twarde, wyraźnie oddzielone i przesuwalne w stosunku do otaczającej je tkanki. W jednej piersi może powstać nawet kilka guzków. Bywają wielkości ziarnka grochu, ale i małej cytryny. Mogą się rozwinąć w każdej części piersi, lecz zwykle występują w pobliżu brodawki. Pojawiają się przeważnie u młodych kobiet przed 30 rokiem życia (niekiedy u nastolatek). Powstają na skutek nadmiernego rozwoju tkanki gruczołowej i włóknistej w piersi. Dzięki charakterystycznym cechom można je rozpoznać podczas badania palcami. Jednak dla uzyskania pewności przeprowadza się badanie USG. Jeżeli wynik nie jest jednoznaczny, robi się biopsję, a pobrane tkanki bada pod mikroskopem pod kątem obecności komórek nowotworowych. U kobiet poniżej 25 roku życia z powodu gruczolakowłókniaków rzadko rozwija się rak . Dlatego zwykle pozostawia się je do obserwacji. Na życzenie kobiety mogą być usunięte. Chirurg wykonuje wtedy małe nacięcie. Przebiega ono wzdłuż naturalnych linii naprężeń skóry lub wokół otoczki (ciemniejszy obszar wokół brodawki), dzięki czemu blizna po zabiegu jest niewidoczna. Usunięcie bardzo dużego gruczolakowłókniaka zwykle prowadzi do deformacji piersi, ale można temu zaradzić, przesuwając tkanki piersi lub wykonać niewielkie cięcie w fałdzie pod piersią i wszczepić implant. Jeżeli ten rodzaj guzków ma kobieta w średnim wieku i starsza - powinno się je usunąć i zbadać pod mikroskopem, by sprawdzić, czy nie mają komórek nowotworowych. U starszych pań istnieje znacznie wyższe ryzyko rozwoju nowotworu złośliwego.

Brodawczaki Brodawczaki to  najczęściej przypadłość kobiet przed menopauzą (40-50-letnich) oraz tych, które palą papierosy. Trudno je wykryć podczas samobadania piersi. Niemniej przy ucisku piersi lub brodawki wydobywa się z niej surowiczy albo mleczny wyciek. Wydzielina może być też zabarwiona krwią, gdy uszypułkowany brodawczak (guzek na nóżce) zablokuje przewód mleczny. Brodawczaki tworzą się w przewodach mlecznych i nie ma to związku z karmieniem piersią. Powstają, gdy dochodzi do znacznego rozszerzenia końcowych odcinków przewodów mlecznych i gromadzenia się tam i gęstnienia wydzieliny. Jeśli nie może się ona wydostać, bo ujście jest zaczopowane wydzieliną, wówczas rozwija się stan zapalny lub powstaje bolesny ropień. Zaczopowanie ujścia przewodu mlecznego zawsze wymaga leczenia. Stan zapalny likwiduje się antybiotykami, chociaż z reguły dla lekarza nie jest to proste zadanie. Infekcje piersi są często oporne na działanie antybiotyków. Ale trzeba pamiętać, że w niektórych przypadkach (ok. 3 proc. kobiet) krwawy wyciek z piersi jest pierwszym objawem raka. Tego rodzaju guzki można wykryć, robiąc mammografię albo biopsję. Wszystkie brodawczaki leczy się chirurgicznie.