4 choroby oczu, które powoduje cukrzyca

W wyniku cukrzycy dochodzi do osłabienia, wybrzuszenia, a nawet przeciekania naczyń krwionośnych, które doprowadzają krew z i do siatkówki, co może powodować jej uszkodzenie oraz wywołać retinopatię cukrzycową. We wczesnym stadium choroby osoby zaczynają zauważać zmiany w widzeniu, które pojawiają się i znikają. Są to problemy z widzeniem na odległość albo czytaniem. Retinopatii cukrzycowej nie należy ignorować, bo może doprowadzić do ślepoty. Jeśli zauważysz, że widzenie zmienia się, staje się niewyraźne, zamglone lub nierówne, to koniecznie udaj się do okulisty, ponieważ nie da cofnąć się zmian, jakie retinopatia już wywołała, ale specjalista może wykorzystać leczenie, które skutecznie spowolni lub zatrzyma chorobę.

Przyczyną jaskry jest zbyt duże ciśnienie w oku, które powoduje uszkodzenie nerwu wzrokowego. Cukrzyca i związany z nią wysoki poziom cukru we krwi może spowodować uszkodzenia naczyń krwionośnych siatkówki. Organizm produkuje kolejne naczynia, które rosnąc, powodują wzrost ciśnienia, co prowadzi do rozwoju jaskry. Objawy jaskry są bardzo zróżnicowane. W początkowej fazie mogą pojawiać niejednolite, martwe punkty w widzeniu centralnym lub peryferyjnym, a kiedy jaskra jest bardziej zaawansowana, może rozwinąć się widzenie tunelowe. Niektórzy pacjenci mogą widzieć kolorowe aureole wokół świateł, może pojawić się zaczerwienienie oka albo jego ból, a nawet nudności i wymioty.

Obecnie specjaliści wskazują obrzęk plamki jako główną przyczynę utraty wzroku u osób chorujących na cukrzycę. Zmiany mikrokrążenia siatkówkowego powodują zniekształcenia centralnej części siatkówki oraz rozciągnięcie neuronów, co wywołuje obrzęk i problemy z widzeniem centralnym. Na to schorzenie wskazuje widzenie wyblakłych kolorów lub niewyraźne, niekiedy pofalowane widzenie wokół środka pola widzenia. Jeśli zauważysz takie zmiany u siebie, koniecznie udaj się do lekarza, ponieważ we wczesnym stadium obrzęk plamki jest odwracalny. Później może trwale uszkodzić siatkówkę.

To choroba związana ze starzeniem, która zdarza się prawie każdemu z nas. Zazwyczaj zaćma zaczyna rozwijać się około czterdziestki, a objawy wykazuje po 60. roku życia. Zaćma jest wynikiem zmętnienia soczewki w wyniku rozkładu białek i wody. W początkowej fazie wpływa tylko na niewielką część soczewki oka i wielu chorych nie jest świadomych tego, co się dzieje z ich wzrokiem. Wraz z rozwojem schorzenia dochodzi do zaciemnienia soczewki i zniekształcenia światła, które przez nią przechodzi. Widzenie staje zmętnione lub przyciemnione, pojawia się wrażliwość na światło i trudności w widzeniu w nocy. Do zdiagnozowania choroby potrzebne są regularne badania wzroku.