Wybujała wyobrażnia? [Porada eksperta]

Jesteśmy rodzicami 3,5 letniego synka. Ostatnio dowiedzieliśmy się, że synek powiedział jednej z pań wychowawczyń, że nie jesteśmy jego rodzicami, co jest oczywiście nieprawdą. Skąd u synka takie zachowanie i taki pomysł? Dodam, że niezbyt chętnie uczęszcza do przedszkola.

Skąd pomysł? Najprawdopodobniej synek słyszał gdzieś, że nie wszyscy mają „prawdziwych” rodziców. Natomiast przyczyny opowiadania takich faktów mogą być przeróżne. U dzieci najczęściej jest to chęć zwrócenia na siebie uwagi. Nie ma znaczenia, czy komunikat wzbudzi współczucie, czy oburzenie (gdy wiadomo, że to kłamstwo). Dzieci się nad tym nie zastanawiają. Ważne jest wzbudzenie zainteresowania pani albo rówieśników. Maluchy robią to niejako instynktownie, sprawdzając skuteczność metody. W domu uwaga dorosłych skupia się na dziecku, w przedszkolu jednostka ginie w tłumie. Dziecko pragnie być zauważane. Jedni dla zwrócenia uwagi są prymusami, inni są niegrzeczni albo nie chcą współpracować z wychowawcą, a jeszcze inni opowiadają niestworzone historie, także o własnej rodzinie. Nie ma powodu, by robić z takiego jednorazowego zdarzenia tragedię. Ważne, by dziecko wiedziało, że mówi nieprawdę. Najprościej jest potraktować taką wypowiedź jako żart i nie rozwodzić się dłużej, by nie nadawać jej znaczącej rangi. Mówisz, że synek niezbyt lubi przedszkole. Być może właśnie brakuje mu większego zainteresowania przedszkolanki albo rówieśników. Poproś aby zajęto się nim serdeczniej, częściej pochwalono, powierzono jakieś proste, samodzielne zadanie etc. A wyobraźnię dziecka pielęgnuj. Wymyślajcie razem bajki oraz niestworzone opowieści i śmiejcie się wspólnie. Tego też trzeba małego człowieka nauczyć. Bez wyobraźni i poczucia humoru trudno jest przejść przez życie. Pozdrawiam.