WGŁOBIENIE JELIT to najczęstsza przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego u niemowląt

Wgłobienie jelit to patologiczny stan, w którym część jednego odcinka jelita wsuwa się do drugiego, zwykle to część jelita cienkiego wchodzi w jelito grube. Najczęstszym miejscem wgłobienia jest okolica kątnicy. Wgłobienie jest najczęstszą przyczyną niedrożności mechanicznej przewodu pokarmowego u niemowląt.

Wgłobienie jelit występuje najczęściej u niemowląt, szczególnie kilkumiesięcznych chłopców. Szczyt zachorowań obserwuje się między szóstym a dwudziestym czwartym miesiącem życia. Rzadko występuje po drugim roku życia.

Przyczyny wgłobienia jelit

Wgłobieniu jelit sprzyjają czynniki wrodzone - anomalie w budowie anatomicznej przewodu pokarmowego, np. zbyt długa krezka jelitowa, przeszkody w pasażu treści pokarmowej (uchyłki i polipy), nieprawidłowa budowa i kurczliwość mięśniówki jelita.U znacznej większości dzieci nie udaje się wykryć przyczyny wgłobienia. U wielu wgłobienie jelit kojarzy się z infekcją przewodu pokarmowego, zapaleniem uchyłka Meckela, chłoniakiem, także z infekcją dróg oddechowych, a niekiedy zmianą diety z płynnej na bardziej zagęszczoną.

Objawy wgłobienia jelit

W pierwszym etapie wgłobienia jelit występuje silny, kolkowy ból brzucha, połączony z wymiotami. Stan dziecka szybko się pogarsza, staje się ono coraz słabsze, zmęczone, jest blade i senne. Kilkuminutowe ataki bólu przeplatają się z okresami apatii i senności. Dziecko może oddawać skąpe ilości stolca z domieszka krwi i śluzu (wyglądem przypominające galaretkę malinową lub porzeczkową).Po okresie wyraźnych, silnych objawów może nastąpić okres skąpowobjawowy, w którym niekiedy wyczuwalny jest palpacyjnie opór wgłobionego jelita. Rozpoznanie opiera się głównie na obrazie klinicznym i badaniach obrazowych, przede wszystkim usg.

Leczenie wgłobienia jelit

Wystąpienie już pierwszych objawów wymaga niezwłocznej interwencji lekarskiej. Dłużej utrzymujące się wgłobienie może bowiem doprowadzić do martwicy niedokrwiennej uwięźniętego odcinka jelita, co z kolei może skutkować zapaleniem otrzewnej. Sposób leczenia zależy w dużej mierze od tego, ile czasu minęło od początku choroby. Istnieją dwie możliwości postępowania: leczenie zachowawcze i operacyjne. Leczenie zachowawcze zwykle stosuje się w ciągu doby od wystąpienia pierwszych dolegliwości. Przeprowadza się je tylko u dzieci, które nie przedstawiają objawów wskazujących na perforacje przewodu pokarmowego lub zapalenie otrzewnej. Stosuje się trzy metody nieoperacyjne leczenia wgłobienia jelit:

» najczęściej wykonywany jest doodbytniczy wlew kontrastowy (z zawiesiny barytowej) pod kontrolą rtg. Zabieg jest bardzo skuteczny (55–90 proc.). Wlew powoduje wypchnięcie wgłębionego odcinka jelita, które powraca na swoje miejsce;» doodbytnicze podanie powietrza – również bardzo skuteczne (70–96 proc), niestety obarczone większym ryzykiem powikłań, w postaci przedziurawienia jelita (0,14–2,8 proc.);» doodbytniczy wlew z soli fizjologicznej – równie skuteczna metoda o najmniejszym odsetku powikłań.