"Mamy często obwiniają się za przedwczesny poród". Co powinni wiedzieć rodzice wcześniaka?
Wcześniak to dziecko, które urodzi się między 22 a 37 tygodniem ciąży. Wcześniactwo niesie za sobą wiele zagrożeń, dlatego wcześniaki potrzebują szczególnej opieki medycznej, a także troskliwej pielęgnacji. Dlaczego rodzą się wcześniaki? Jak dbać o wcześniaka w szpitalu i w domu, w jaki sposób go karmić i jak pielęgnować? Kiedy mówi się o późnym, a kiedy o skrajnym wcześniaku? Jak psychicznie wesprzeć rodziców wcześniaka? Porozmawialiśmy o tym z pediatrą.
Spis treści
- Wcześniak - kto to taki?
- Opieka nad wcześniakiem w szpitalu
- Skrajny wcześniak, późny wcześniak
- Karmienie wcześniaka
- Gdy wcześniak opuszcza szpital
- Wcześniak potrzebuje czułości
- Właściwa pielęgnacja wcześniaka
Wcześniak - kto to taki?
Wcześniaki to dzieci, których dojrzewanie w łonie matki zostało gwałtownie przerwane, są bardzo słabe i zupełnie nieprzygotowane do samodzielnej egzystencji – wiele narządów nie zdążyło się jeszcze dostatecznie wykształcić.
W Polsce co roku przychodzi na świat około 25 tysięcy noworodków urodzonych przed ukończonym 37. tygodniem ciąży. Statystycznie jest to 6–7 proc. wszystkich porodów i ta liczba od kilkunastu lat praktycznie się nie zmienia. Tyle że wcześniak wcześniakowi nierówny.
Najwięcej wśród wcześniaków jest takich, które rodzą się blisko terminu porodu. Maluch urodzony w 34., 35. czy 36. tygodniu ciąży ma mniej problemów zdrowotnych niż ten, który pojawi się na świecie w 28. tygodniu ciąży lub wcześniej. Takich ekstremalnie niedojrzałych dzieci nie ma na szczęście wiele: to niecały procent wszystkich przedwczesnych porodów. Ale wiele takich „późnych” wcześniaków nie umie jeszcze aktywnie ssać, wystarczająco regulować temperatury ciała czy prawidłowo oddychać.
Opieka nad wcześniakiem w szpitalu
Wcześniactwo niesie ze sobą wiele zagrożeń zdrowotnych - to dlatego oddziały intensywnej opieki neonatologicznej (oddziały wcześniaków i patologii noworodka) wyposażone są w specjalistyczną aparaturę, niezbędną dla ratowania zdrowia i życia przebywających w szpitalu dzieci.
Niektóre urządzenia wspomagają proces oddychania lub monitorują parametry organizmu, inne służą do podawania pokarmu i lekarstw oraz utrzymują właściwą temperaturę ciała noworodka. Wcześniak ma zbyt mało tkanki tłuszczowej i za słabe mięśnie, żeby samodzielnie wytwarzać ciepło. Dlatego przebywa w inkubatorze. Zazwyczaj czujniki inkubatora podłączone są do skóry małego pacjenta i maszyna automatycznie dopasowuje temperaturę do potrzeb dziecka.
Innym aparatem jest respirator. Niektórzy specjaliści uważają, że jest to jedno z najważniejszych urządzeń na oddziale patologii. Noworodki urodzone przed 35. tygodniem ciąży mogą mieć problemy z oddychaniem. W ich płucach jest za mało surfaktantu – substancji, dzięki której zmniejsza się napięcie powierzchniowe pęcherzyków płucnych. Zapobiega ona ich zapadaniu się i sklejaniu podczas wydechu. Respirator pomaga dziecku oddychać.
Zaintubowane przez nos lub usta rurki wprowadzają ustaloną ilość razy na minutę (np. 30) odpowiednie dawki tlenu. Czasami oddech dziecka kontroluje specjalny aparat – monitor bezdechów. Jeżeli zdiagnozuje, że maluch podczas snu nie oddycha przez ponad 20 sekund lub liczba oddechów spadła do 10 na minutę – włączy się sygnał. Podobnymi urządzeniami są CPAP i nowocześniejszy od niego Infant Flow. Kiedy dziecko nie potrzebuje już respiratora, lekarze zalecają CPAP.
Wspomaga on własny oddech dziecka i zapobiega zapadaniu się pęcherzyków płucnych na szczycie wydechu. Infant Flow wykorzystuje własny napęd oddechowy maleństwa: wyczuwa jego wydech i przestaje wtedy wprowadzać tlen do nozdrzy. Monitorowane są też czynność serca i oddechu wcześniaka. Prawidłowe wartości to 110-160 uderzeń serca i 30-60 oddechów na minutę. W przypadku jakiegokolwiek niebezpieczeństwa urządzenia, do których podłączony jest wcześniak, wywołują alarm.
To nie jest wina mamy
Jak pomóc mamie, która czuje się winna, że urodziła przedwcześnie?
– Mamy wcześniaków często obwiniają się za przedwczesny poród. Zupełnie niesłusznie. Lekarz powinien wytłumaczyć pacjentce, że przedwczesny poród był nie do przewidzenia lub wystąpiły przyczyny niezależne od matki. Jeśli kobieta jest przygnębiona i sama nie radzi sobie z opanowaniem złych emocji, warto skontaktować ją z psychologiem. Jego pomoc przyda się również wtedy, gdy głębokie poczucie winy utrudnia kobiecie nawiązanie prawidłowych relacji z dzieckiem.
Jak rodzice powinni się zachowywać w szpitalu?
– Na większości oddziałów intensywnej terapii noworodka rodzice są szczegółowo informowani, jak i gdzie umyć ręce przed wejściem na salę, jak dotykać dziecko leżące w inkubatorze, jak reagować na alarm urządzeń monitorujących, kogo pytać o interesujące ich kwestie. Rodzice nie powinni dotykać innych małych pacjentów, wchodzić do innych sal, prowadzić rozmów przez telefony komórkowe. Jeśli stan dziecka jest stabilny, mama, a także tata, choć w praktyce zdarza się to rzadziej, są zachęcani do tzw. kangurowania. To sposób noszenia dziecka, który pomaga dojrzeć przedwcześnie urodzonemu maleństwu. Ułożeniem dziecka na piersi rodzica zajmuje się pielęgniarka i ona asystuje w trakcie kangurowania.
Jak przygotować dom na przybycie wcześniaka?
– Nie ma tu specjalnych wymagań. Starannie wysprzątajmy pokój, w którym będzie przebywał maluch, przygotujmy odpowiedni sprzęt: łóżeczko, pościel, przewijak, wanienkę oraz ciuszki odpowiednich rozmiarów. Mają być one wygodne i w niezbyt dużej ilości, ponieważ wcześniaki rosną szybciej niż noworodki donoszone.
Skrajny wcześniak, późny wcześniak
Dziecko urodzone przedwcześnie to takie, które przyszło na świat przed 37. tygodniem ciąży. Ale to dość szerokie określenie – poza brzuchem mamy są w stanie przeżyć dzieci już po ukończeniu 22. tygodnia ciąży (to data, od której mówi się już o przedwczesnym porodzie, a nie o poronieniu), choć ich szanse na przeżycie wynoszą wtedy zaledwie 5 proc. Większe szanse mają maluchy urodzone po 24. tygodniu ciąży – postęp medycyny sprawia, że ich przeżywalność wynosi już 75 proc. W zależności od tego, w którym tygodniu ciąży nastąpił poród, określa się stopień wcześniactwa.
Zgodnie z nim:
- noworodek urodzony między 35. a 37. tygodniem ciąży to tzw. późny wcześniak – waży między 1700 a 3000 g, mierzy 41–44 cm
- noworodek urodzony między 30. a 34. tygodniem ciąży waży od 1100 do 2500 g, mierzy 35–45 cm; może mieć problemy z oddychaniem, jedzeniem, regulacją temperatury ciała
- noworodek urodzony między 30. a 34. tygodniem ciąży waży od 1100 do 2500 g, mierzy 35–45 cm; może mieć problemy z oddychaniem, jedzeniem, regulacją temperatury ciała
- noworodek urodzony pomiędzy 28. a 31. tygodniem ciąży (lub wcześniej) to tzw. skrajny wcześniak - waży nie więcej niż 750 g, mierzy poniżej 30 cm, jego organizm jest skrajnie niedojrzały
W Polsce dzięki postępom medycyny udaje się uratować dzieci, które przyszły na świat już po ukończeniu 24. tygodnia ciąży. Po upływie 28. tygodnia szanse wcześniaka na przeżycie gwałtownie rosną, a po 32. tygodniu – są bardzo duże i wynoszą blisko 100 proc.
Karmienie wcześniaka
Wiele niepokoju dostarcza rodzicom wcześniaków karmienie. Przedwcześnie urodzone noworodki w szpitalu otrzymują pożywienie dożylnie (pozajelitowo) lub za pośrednictwem sondy dożołądkowej. Podaje się nią specjalne mieszanki lub mleko matki (dzięki niemu błona śluzowa żołądka dojrzewa, a organizm otrzymuje cenne składniki odżywcze i przeciwciała).
Kiedy sonda nie jest potrzebna, czyli zwykle ok. 32.–34. tygodnia ciąży (wtedy wykształca się odruch ssania), można spróbować przystawiać dziecko do piersi. Karmienie piersią nie jest proste, ponieważ maleństwu trudno na początku skoordynować odruchy ssania, połykania i oddychania.
Jednak neonatolodzy podkreślają, że nie należy się zniechęcać – trzeba być cierpliwym i zachować pozytywne nastawienie, aby nie zabrakło matczynego mleka. Kolejne pokarmy można wprowadzać do diety dziecka ostrożnie i po konsultacji z pediatrą. Warto pamiętać, że wszystkie etapy karmienia wcześniaków zachodzą na siebie i trwają dosyć długo. Jest to naturalne, gdyż maluchy muszą nadrobić wiele zaległości.
Gdy wcześniak opuszcza szpital
Niemowlęta urodzone przedwcześnie opuszczają szpital po pewnym czasie - często nawet dopiero po paru miesiącach. Warunkiem przeprowadzki do rodzinnego domu jest ich ogólny dobry stan zdrowia, umiejętność samodzielnego oddychania i jedzenia. Ważna jest też masa ciała: dziecko musi ważyć powyżej 2 kg.
W domu mama powinna uważnie obserwować swoje maleństwo. Mała aktywność dziecka, brak koncentracji wzroku, układanie się w jednej pozycji, stale zaciśnięte piąstki, nieprzybieranie na wadze i trudności z wypróżnianiem wymagają konsultacji lekarskiej.
W 4., 8. i 12. tygodniu życia konieczne jest badanie okulistyczne, aby wykluczyć retinopatię – chorobę, która może prowadzić do odwarstwienia siatkówki. Poza tym przez pierwszy rok życia dziecko powinno być pod kontrolą neurologa, czasem fizjoterapeuty. Co miesiąc należy ważyć i mierzyć dziecko, badać jego rozwój psychoruchowy.
Wcześniak potrzebuje czułości
Rodzice wcześniaków często obawiają się, że zrobią dziecku krzywdę, choćby biorąc je na ręce. Nie trzeba bać się go dotykać – nie zrobimy mu nic złego. Wręcz przeciwnie. Jeszcze na oddziale lekarze zalecają głaskanie i dotykanie dziecka. Dajemy mu wtedy poczucie bliskości i bezpieczeństwa, rekompensując wiele nieprzyjemnych „dotyków” medycznych, którym z konieczności jest poddawany, gdy trzeba ratować jego życie.
Można też przytulać dziecko do piersi. Taka forma kontaktu nazywa się kangurowaniem. Dobrze jest delikatnie kołysać dziecko w ramionach. Dostarczamy wtedy bodźców błędnikowi, który odpowiada za zmysł równowagi. Badania potwierdzają, że dzieci, którym nie brak dotyku kochających rodziców, szybciej przybierają na wadze, przyzwyczajają się do światła i dźwięków, krócej wymagają tlenoterapii. Już w wieku 6 miesięcy są lepiej rozwinięte od swoich rówieśników.
Właściwa pielęgnacja wcześniaka
Cienka jak pergamin skóra wcześniaka jest bardzo delikatna, nie ma jeszcze w pełni rozwiniętych gruczołów i warstwy rogowej, zatem łatwo ją uszkodzić. Dlatego mama powinna wyeliminować z otoczenia swego dziecka drażniące czynniki. Mróz, ostre słońce, wiatr, dym z papierosa mogą podrażnić jego skórę i błony śluzowe.
Gdy dziecko ma problemy z nawilżeniem błon śluzowych i dolega mu sapka, wpuszczajcie do noska krople nawilżające zalecone przez lekarza. Zabiegi higieniczne wokół wcześniaka w zasadzie nie różnią się od tych, którym poddawane są dzieci urodzone we właściwym terminie. Muszą być jedynie wykonywane z większą delikatnością i starannością.
Kosmetyki do higieny powinny być bardzo delikatne, aby nie naruszały ochronnej warstwy naskórka. Dobre będą te przeznaczone dla dzieci alergicznych albo specjalne dla wcześniaków. Innowacją wśród akcesoriów pielęgnacyjnych są wanienki o mniejszych gabarytach niż normalne, z rozkładaną siatką do podtrzymania małego czyścioszka.
Także producenci pieluch i ubranek dla dzieci zaczynają udostępniać je w rozmiarach poniżej 50. Niestety, większość z nich dostępna jest jedynie w sklepach internetowych. Wcześniaki mają problem z utrzymaniem odpowiedniej temperatury ciała. A ponieważ ciepło ucieka głównie przez główkę, w domu też warto zakładać mu czapeczkę. Na czas po kąpieli przydadzą się też skarpetki i rękawiczki.
Kiedy dziecko znajdzie się wreszcie w domu, czekają was odwiedziny bliskich i znajomych. Pamiętajcie jednak, że wcześniak nie ma jeszcze w pełni sprawnego układu odpornościowego i te wizyty mogą mu zaszkodzić – istnieje ryzyko, że goście nieświadomie przyniosą bakterie i zarazki. Zatem na początku postarajcie się ograniczyć nieco wizyty obcych, nawet tych najbardziej życzliwych – dla dobra waszego dziecka. Natomiast na pierwszy spacer wybierzcie się w ciepły dzień, bez silnego wiatru i deszczu, by maleństwo nie zmarzło.
Największe problemy stwarzają noworodki urodzone przed ukończeniem 28 tygodnia ciąży, co odpowiada mniej więcej masie 1000 gramów i poniżej. Rekordem światowym jest przyjście na świat wcześniaka ważącego niespełna 300 gramów (w Japonii oraz w USA).
miesięcznik "M jak mama"
Porady eksperta