Trzyletni awanturnik [Porada eksperta]

Nasz 3-letni synek wszystko wymusza płaczem, tupaniem. Niedawno nawet zaczął być w stosunku do mnie i do męża agresywny. problem pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy mu się czegoś zabroni. Zawsze tłumaczę mu, dlaczego nie wolno, mam jednak wrażenie, że on mnie nie słyszy, jak w amoku krzyczy, bije i w rezultacie i tak robi to, na co ma ochotę. Nie jesteśmy zwolennikami bicia, nie uważam, że przysłowiowy "klaps" miałby coś zmienić, na pewno nie na lepsze. Jestem załamana, nie wiem już, jak mam z nim postępować.

Kasiu! Synek wygrywa próbę sił. Im dłużej będziesz mu na to pozwalać, tym trudniejsze będą Wasze wzajemne stosunki. Musisz stanowczo przerwać te praktyki, nie biciem ale słowem i konsekwentnym zachowaniem. Gdy dochodzi do awantury mów krotko: „Nie wolno się złościć.”, „Mój synek rozumie, że nie wolno (np. bawić się wiertarką)”. Kiedy wiesz, że dziecko zna przyczynę odmowy, pytaj: „dlaczego nie wolno?” By odwrócić uwagę, próbuj składać propozycje alternatywne: „To nie, ale możemy zrobić to i to”. Postaraj się za wszelką cenę nie okazywać zdenerwowania płaczem i wściekłością dziecka. Ignoruj te stany. Gdy słucha i się nie awanturuje – chwal, nagradzaj. Trzeba mnóstwo cierpliwości, by przestawić dziecko na inne funkcjonowanie, by uznało, że trzeba słuchać, a ograniczenia mają sens. Przede wszystkim jednak musi do synka dotrzeć, że awanturnictwo nie jest drogą do osiągnięcia celu. Że przyjemniej jest się cieszyć, niż pieklić. Dlatego najważniejsze jest konsekwentne postępowanie obojga rodziców. Życzę dużo siły. B.