Stereotypy a życie [Porada eksperta]

Chłopak zrywa z dziewczyną mówiąc "kocham cię, ale nie możemy być już razem, ale to dla twojego dobra, pamiętaj". Zapewne w 90% przypadkach panowie kłamią, by nie ranić płci pięknej ale jaki jest w tym sens? Dać nadzieje? Czy to jest logiczne? A jeśli mamy do czynienia z tymi 10 %, jeśli mężczyzna jest na tyle dojrzały, by mówić prawdę, to po co to mówi? Jak my to powinnyśmy odebrać? Mówi się że "miłość wszystko wybaczy", sądzę że to prawda, jednakże czy można wybaczyć tak po prostu, jeśli się naprawdę kogoś kocha, nawet jeśli ta osoba zrobiła coś okropnego dla nas? Czy miłość prawdziwa powinna być na tyle silna? I jeszcze jedna myśl, czy jeśli by ukochany zdradził, a później potrzebował pomocy- nawet jeśli by nie był świadomy, że jej potrzebuje, to czy powinno zachować się racjonalnie myśląc "to jego życie itp" i postępować wbrew uczuciom (chęci pomocy)? Co jest nielogiczne - czy postępować wraz z tym co mówią emocje i uczucia, oraz ponownie wtargnąć w jego życie?

Witaj! Dobrze, że napisałaś. Zadajesz szereg bardzo ważnych pytań. A to oznacza, że próbujesz zrozumieć ludzkie zachowania i znaleźć drogę do własnego szczęścia. Chętnie szerzej porozmawiam z Tobą o emocjach, przyjaźni, rozumieniu drugiej osoby, wzajemnych relacjach itd. Ponieważ jednak temat jest niezwykle rozległy, obawiam się, że nie uda nam się rozwiązać wszystkich problemów w jednym krótkim liście. Proponuję zatem dłuższą korespondencję, rozłożoną na raty. Po pierwsze postarajmy się unikać słów „powinno się” albo „najlepiej”. Mamy rozważać sfery życia, które nie podlegają szczegółowym, jednoznacznym receptom. By znaleźć własne drogi, trzeba - jak Ty - obserwować, zastanawiać się i doświadczać. Trzeba dobrze znać siebie i osoby, z którymi masz do czynienia. A to wcale nie jest proste. Gdy w grę wchodzą silne emocje (sympatia, miłość), tym trudniej ocenić trzeźwo zachowania i wydarzenia. W działaniu zaś kierujemy się zazwyczaj rozumem i emocjami łącznie. Spróbujmy dziś skupić się na Twoim pierwszym pytaniu. Chłopak mówi, że kocha, ale dla Twego dobra postanawia się rozstać. Z pozoru nielogiczne. Czy jest kłamcą - musisz rozstrzygnąć sama. Przyjrzyjmy się jednak, co może powodować w takiej sytuacji osobą, która stara się być uczciwa. W zależności od psychiki chłopaka i drogi jego poszukiwań decyduje on o zerwaniu bliższych kontaktów. Wolno mu. Nikogo nie zmusisz do miłości. Dlaczego jednak uzasadnia w ten sposób? Możliwości jest wiele np. 1) Rozczarował się, bądź znudził Waszym związkiem, może zafascynował inną dziewczyną, ale czuje się winny i chce w ten sposób sprawę zatuszować. 2) Źle ocenia siebie, ma poczucie, że zasługujesz na kogoś wartościowszego, a znajomość z nim nie przyniesie Ci szczęścia. To tylko dwa rozwiązania, a jest ich na pewno więcej. Trafną odpowiedź uzyskasz, gdy znasz dobrze psychikę i system wartości chłopaka, wiesz co sprawia mu przyjemność i satysfakcję oraz co dla niego jest ważne. By rozumieć innych ludzi, trzeba odkrywać ich wewnętrzny świat. Jeżeli jesteś zakochana i pewna wzajemności uczuć oraz wiesz, że chłopak jest wartościowy, lecz nie wierzy w siebie (wariant 2) - spróbuj go przekonać, że błądzi i pomóż podwyższyć samoocenę. Twój podziw dla jego zalet, talentów i możliwości może być skutecznym lekarstwem zarówno dla jego duszy, jak i Waszych dalszych stosunków. Zastanów się nad tym. Jednak musisz równocześnie pamiętać, że każdy (także Twój chłopak) ma prawo eksperymentować i dokonywać własnych wyborów, ponieważ każdy człowiek szuka w życiu swego miejsca. Rozmowy na ten temat z bliskimi osobami pomagają w określeniu własnych potrzeb i najważniejszych wartości. Mówisz np. „dla mnie w związku najważniejsza jest uczciwość, zrozumienie i wzajemność uczuć”, albo „ przede wszystkim atrakcyjność, udany seks i stałe podboje”, czy „ podziw i szacunek dla mego intelektu” itd. Można innych przekonywać do własnej drogi, dyskutować, ale i tak każdy decyduje sam o swoim postępowaniu. Zauważ też, że pomimo iż staramy się rozumieć rzeczywistość, nasze kontakty nawiązują się najczęściej w sposób przypadkowy. Gdybyś mieszkała w innym miejscu, chodziła do innej szkoły itd. - miałabyś innych znajomych. Spotkałabyś innego chłopca, z którym znajomość przebiegałaby inaczej, rodząc inne pytania i wątpliwości. Pamiętaj także, że decyzje o rozstaniach nie kończą naszego życiorysu. Człowiek czasem długo szuka własnego szczęścia. Ważne, by po drodze jak najwięcej zrozumieć i starać się nie krzywdzić ani innych ani siebie. Trudne, ale możliwe. Problem wybaczania krzywd oraz ratowania i niesienia pomocy byłym przyjaciołom przełóżmy do następnego listu. Jeśli chcesz dalszej rozmowy - odezwij się ponownie przez ten portal, gdyż tylko w ten sposób mogę odpisać. Czekam na odzew, uwagi o tym co nie jest jasne oraz kolejne, szczegółowe pytania. Trzymaj się!