Pocałunek [Porada eksperta]

Kilka dni temu widziałam przypadkiem, jak moja córka całowała się z chłopcem. Jechałam autobusem i widziałam ich z okna. Przecież Edyta nie ma jeszcze 16 lat! Czy to normalne, żeby dziewczyna w tym wieku całowała się namiętnie? W dodatku nie znam tego chłopca i nie wiem nawet w jakim jest wieku. Bardzo się o nią martwię. Jak z nią porozmawiać? A może wogóle nie interweniować?

My - rodzice jesteśmy spokojni dopóki dzieci odkrywają świat pod naszą kontrolą. Gdy zaczynają dorastać i tworzyć własną sferę prywatności, rodzi się zrozumiały niepokój o ich los w nieznanej nam rzeczywistości. Niepokój jest mniejszy, gdy mamy serdeczne stosunki z dzieckiem, w rozmowach nie ma tematów „tabu” i znamy dziecko na tyle, że mamy zaufanie co do jego rozsądku. Ważna jest też znajomość zainteresowań i towarzystwa w jakim się obraca. Dlatego też w twojej sytuacji dążyłabym do poznania rycerza. Nie wiem, jakie są wzajemne stosunki pomiędzy wami. Zakładając jednak istnienie podstawowego porozumienia, proponowałabym dać córce do zrozumienia, że wiesz o jej nowej znajomości (np. widziałaś ją na ulicy z kolegą, którego nie znasz), zapytać kto to jest? Czym się interesuje? W jakim jest wieku? I zachęcić, by zaprosiła go do domu. Pytasz, czy to nie za wcześnie. Otóż aktywne zainteresowanie płcią przeciwną zaczyna być wyraźnie widoczne już u jedenasto-dwunastolatków. Funkcjonują różne wzory wzajemnych kontaktów chłopców z dziewczynkami w zależności od środowiska. Obyczajowość bardzo się zmieniła od czasów gdy my mieliśmy piętnaście czy szesnaście lat. Stopień zainteresowania nastolatków pocałunkiem, lub innymi zachowaniami (ćwierć wieku temu klasyfikowanymi jako seksualne) zależny jest od indywidualnego rozwoju nastolatka oraz od wzorów obyczajowych środowiska rodzinnego, w którym wzrasta i wzorów funkcjonujących w grupie rówieśniczej. W niektórych kręgach (już u bardzo młodych panienek) panuje podsycane przez media przekonanie, że dziewczyna musi mieć chłopaka. Dzieci jeszcze nie rozumieją i nie czują potrzeby kontaktów pomiędzy płciami, ale starają się hołdować temu twierdzeniu sądząc, że od tego zależy ich opinia wśród rówieśników. Generalnie całowanie się jest kojarzone z dorosłością. Ale różne są powody, dla których panienki całują się z chłopcami: jedne „dla sportu”, inne by pokazać rówieśnikom jakie są odważne albo właśnie dorosłe. Czasami jest to dewiza :”jak nie całuje, to nie kocha”, czasem jest to sposób spędzania czasu w sytuacji, gdy nie ma się nic do powiedzenia etc. Zdarza się również, że przebiega to w sposób tradycyjny i pocałunek jest traktowany z namaszczeniem jako wyraz gorącego uczucia. Jakie wzory ma na co dzień Edyta i jaki jest prawdopodobny sposób jej podejścia do problemu ty wiesz najlepiej. Toteż zanim podejmiesz rozmowę, zastanów się czy córka nie potraktuje twojego pytania jako zamachu na sferę jej prywatności i rodzącą się dorosłość. Skoro byłaś świadkiem namiętnego pocałunku musisz zakładać, że nie jest to zwykła znajomość, jak dotychczasowe, że może rodzi się głębsze (choć niekoniecznie trwałe w tym wieku) uczucie. Staraj się wkroczyć bardzo delikatnie, z pełną serdecznością i łagodnym, życzliwym zainteresowaniem. Jeśli chcesz przyjrzeć się problemom tyczącym miłości i seksu, absorbującym i rozstrząsanym przez dzisiejsze nastolatki, zajrzyj do internetu choćby na forum MY DZIEWCZYNY(http://mydziewczyny.tenbit.pl/forum.html). Oczywiście czytając wynurzenia młodych dam trzeba brać poprawkę na tzw. „szpan” i traktować je z pewną rezerwą. A swoja drogą, jeżeli dotychczas nie było pomiędzy wami rozmów o sensie przyjaźni z chłopcem i całowaniu, to warto o tym z córką podyskutować.