Płaczlwość 6 latka [Porada eksperta]

Moja córka ma 6 lat, chodzi do zerówki. Od pewnego czasu zauważyłam, że jest płaczliwa. Płacze, gdy coś jej nie wychodzi i gdy się boi. Jest też mało pewna siebie, zawsze staje na końcu, przepuszcza inne dzieci i wszystko by oddała - nie walczy o swoje jak inne dzieci, woli odejść i się popłakać. Nie ma siły przebicia. To wszystko dzieje się poza domem, w domu jest zupełnie inna - śpiewa, tańczy, robi nam występy, czasem nawet krzyknie na nas. Jak mam postępować? pozdrawiam

Kasiu! Tu grają rolę czynniki osobowościowe i odporność systemu nerwowego. Przypuszczalnie Twoja córeczka jest dzieckiem bardzo wrażliwym. Potrzeba jej więcej czasu, niż rówieśnikom na oswojenie się z nowym, obcym szkolnym, czy przedszkolnym światem. Płacze z bezradności. W ten sposób rozblokowuje zbyt duże dla niej napięcia. W domu zachowuje się inaczej, jest rozluźniona, gdyż czuje się bezpiecznie. Wie, że jest kochana, akceptowana i ma swoje ściśle określone miejsce w rodzinie. W grupie „zerówkowej” tego jej brak. Jest nieśmiała, więc tym trudniej się przystosować. Pomoc w tej chwili może przyjść głównie od wychowawczyni. Porozmawiaj z nią o tym. Poproś, by zwracała większą uwagę na córeczkę (np. na to, gdzie stoi, co robi, jaką ma minę) częściej ją chwaliła nawet za drobiazgi, Dawała jej samodzielne zadania (np. prosiła o pomoc w rozdaniu dzieciom kredek czy rysunków) i pomogła w nawiązaniu przyjaźni oraz lepszych kontaktów z grupą. Dobry wychowawca to rozumie i umie dzieciom pomóc. Życzę powodzenia. B.