Mutyzm wybiórczy u dziecka [Porada eksperta]

Moja córeczka ma 5,5 roku. Od trzech lat chodzi do przedszkola. We wrześniu wychowawczyni powiedziała, że córeczka w ogóle się nie odzywa, w domu na pytania dlaczego nie chce rozmawiać odpowiadała, że się boi nowych dzieci. W lutym psychiatra zdiagnozował mutyzm wybiorczy, a córeczka zaczęła chodzić na terapię, było poprawnie, jednak na początku czerwca wychowawczyni nie było i przez tydzień zastępowała ją inna pani. Po tym zdarzeniu córeczka przestała się całkiem odzywać, nawet do mnie. Kiedy przypadkiem wypowiedziała zdanie do mnie zaczęła płakać i bić się po buzi. Co robić?

Mutyzm wybiórczy, inaczej selektywny objawia się tym, że dziecko nie mówi poza domem lub z osobami nie należącymi do najbliższej rodziny. Prawdziwe przyczyny braku mówienia mają charakter czysto psychologiczny. Wynikają z przeżywanego lęku czy innych trudnych dla dziecka uczuć. Aby stwierdzić mutyzm, musi być przeprowadzona dokładna diagnoza psychologiczna i somatyczna dziecka.

Konieczne jest wykluczenie problemów ze słuchem i neurologicznych zaburzeń mowy. Milczenie dziecka z mutyzmem selektywnym nie jest spowodowane poważnymi trudnościami w wymowie, jąkaniem czy autyzmem. Takie dziecko też potrafi być gadatliwe, hałaśliwe, ale w wybranym przez siebie otoczeniu. Najczęściej jest to rodzina.

Również trzeba pamiętać o tym, że brak mówienia nie wynika z krnąbrności dziecka, braku posłuszeństwa czy zuchwalstwa. Ten problem wynika bardziej z zaburzeń lękowych oraz fobii przed mówieniem. Mówienie to dla nich ogromny stres, dlatego też dziecko broni się przed nim używając różnych gestów. Mimo wszystko dziecko z mutyzmem selektywnym, nie są samotnikami, chcą być akceptowane przez rówieśników, chcą być lubiane i doceniane. Trzeba pamiętać, o tym, iż dziecko z mutyzmem selektywnym będzie miało opór w zajęciach grupowych, a zwłaszcza wtedy kiedy będzie musiało poznać nowe osoby. Takie dziecko może wydawać się jakby było poza emocjami, unikają kontaktu wzrokowego, stoją nieruchomo.

Mutyzm utrwala się, jeśli dziecko nie otrzyma jak najszybciej profesjonalnej terapii to zakorzeni się w nim. Im wcześniej rozpocznie się terapia tym dla dziecka lepiej, nie powinno się jej przerywać. Wg mnie powinna Pani jak najszybciej wznowić terapię u psychologa dziecięcego i prowadzić ją systematycznie i konsekwentnie. Jednorazowa wizyta czy konsultacja nie pomoże i nie przyniesie oczekiwanych efektów. Efekty w leczeniu mutyzmu selektywnego przynoszą techniki terapii behawioralnej np. stopniowe przygotowanie dziecka do zabierania głosu w większej grupie. W terapii mutyzmu wybiórczego u dzieci stosowane są dwa sposoby oddziaływań: nastawiona na eliminację objawów lub na eliminację niekorzystnych czynników środowiska.