Jak być ojczymem, kiedy ojciec buntuje dziecko przeciw tobie [Porada eksperta]

Moja kobieta ma syna (3,5 roku). Jak mam sobie poradzić w sytuacji, kiedy ojciec biologiczny buntuje dzieciaka przy każdej wizycie i rozmowie telefonicznej. Już jednego partnera skutecznie zniechęcił do bycia z nią. Jego wizyty nasilają się, kiedy pojawia się w jej życiu nowy partner. Sam ma już nową żonę. Dzisiaj dziecko po rozmowie telefonicznej wykrzyczaóło mi: "ty nie jesteś moim tatą!", kiedy go usypiałem powiedział: "Darek, jesteś niegrzeczny", za parę minut: "Darek, nie bij mnie", za chwilę "moj tata jest w pracy i nie może być ze mna", potem "Darek, ty nie będziesz nigdy moim kolegą". Widać, że mu brakuje ojca. Nigdy nie uderzyłem dziecka, jestem przeciwnikiem bicia. Jak dziecko nie ma kontaktu z ojcem jest wszystko ok. Chce, żebym go kąpał, chodzimy na spacery, bawimy się - jest super, ale widać, że kiedy myśli o ojcu staje się agresywny. Czasami po wizycie ojca moczy się. Co zrobić, żeby dziecko miało spokój psychiczny? Jak na swój wiek jest bardzo inteligentny. Nie chcemy ani ja, ani jego mama ograniczać spotkań z ojcem, który ma ograniczone prawa rodzicielskie, ale to zaczyna przypominać wojnę, a jedynym pokonanym może okazać się dziecko. Ojciec odszedł do innej, ale przez jego zazdrość mamy problem z dzieckiem. Bardzo wygodnie jest płacić alimenty i wciąż buntować dziecko. Wychować dziecko to sztuka, ale być ojczymem - to jest dopiero sztuka. Wiem, mogę sobie odpuścić i znaleść kogoś, ale przecież nie o to chodzi...

Drogi Darku! Nie ma jednej recepty na rozwiązanie takich sytuacji. Wszystko bowiem zależy od charakteru oraz poziomu intelektu i kultury biologicznego ojca dziecka. Najzdrowiej dla chłopca byłoby, gdyby udało się stworzyć sytuację współpracy między dorosłymi. Nie muszą się wzajemnie kochać, by być przyjaciółmi dziecka. Rozmowy o dorosłych, zwłaszcza z tak małym chłopcem, nie powinny w ogóle mieć miejsca. Gdyby matka była w stanie ojcu wytłumaczyć, że działa na szkodę dziecka, sytuacja mogłaby się znacznie poprawić. To zapewne będzie trudne, ale można próbować. Przypuszczam, że rozstanie rodziców chłopca nastąpiło stosunkowo niedawno. Wciąż grają emocje, które z czasem będą słabnąć. Ojciec ma nową rodzinę, być może wkrótce będzie miał kolejne, własne dzieci, którym poświęci uwagę. A Wasz synek zostanie wówczas tylko z Wami i więź z ojcem osłabnie. Myślę, że przywiązujesz zbyt dużą wagę do słów chłopca. Małe dziecko często powtarza zasłyszane zdania. Ale to nie oznacza, że w pełni je rozumie. Małe dziecko nie umie sobie wyobrazić przyszłości. Nie wie, że najprawdopodobniej już wkrótce przestanie ojca obchodzić, a i jego emocje opadną. Dziecko działa pod wpływem chwili i nie umie budować sobie perspektywicznego bezpieczeństwa. Dlatego muszą o tym pomyśleć dorośli. I Ty to właśnie robisz. Pozostań przyjacielem dziecka. Nie komentuj jego wrogich reakcji. Ale też nie narzucaj mu się zbytnio. Pamiętaj, że po rozstaniu się rodziców chłopczyk ma bardzo trudną sytuację emocjonalną. Potrzebuje czasu, by odnaleźć się w tym nowym świecie. Chłopiec nie jest ślepy. Obserwuje Cię przecież nie tylko w bezpośrednich kontaktach ze sobą, ale także w kontaktach z mamą, która jest dla niego najważniejsza, a Ty ją kochasz. To daje Ci przewagę nad ojcem. Toteż możesz przestać się martwić i jeszcze jakiś czas cierpliwie przeczekać. Skoro jednak zauważacie u dziecka nerwicowe reakcje (moczenie) po kontaktach z ojcem, spróbujcie częstotliwość kontaktów ograniczyć. Nie ma np. powodu, by trzylatek konferował z ojcem przez telefon. Małemu dziecku potrzebny jest bezpośredni kontakt, w którym czuje bliskość drugiej osoby. Same słowa, to za mało. Telefony nie są dla trzylatków. Nie musicie ich odbierać. Ojciec powinien dowiedzieć się o tym. Powinien również dowiedzieć się, że jeśli chce nadal utrzymywać kontakt i być przyjacielem dziecka, musi zaniechać rozmów na temat dorosłych, bądź wyrażać się o nich życzliwie. Gdyby napięcia rosły, trzeba dziecko powierzyć opiece psychologa i próbować drogą sądową jeszcze bardziej ograniczyć kontakty chłopca z ojcem. Pozdrawiam. B.