Dziecko na koloniach lub obozie - jak je przygotować na pierwsze WAKACJE bez rodziców

Dla dziecka na koloniach czy na obozie najważniejsze jest to, jak się czuje w grupie rówieśników. Jeśli co dzień ogarnia je przemożna tęsknota za domem, to znaczy, że jeszcze nie dojrzało do samodzielnego wyjazdu na wakacje.

Krzyś, siedmiolatek, nie płakał na koloniach. Podobało mu się. Zapomniał tylko przywieźć do domu wszystkie swoje rzeczy. Zrobił dokładnie tak, jak przykazała mama: brudne ubrania chował do walizki pod łóżkiem. - Nie wiedziałam, czy się śmiać, czy płakać. Ale wśród kilkudziesięciu poleceń, jakie mu wydałam, nie było tego jednego: zabierz rzeczy do domu - opowiada już spokojna. Walizkę z ubraniami ściągnęła potem pocztą.

Wakacje bez rodziców - ten pierwszy raz

Rodzice siedmio-, dziewięcioletnich dzieci zastanawiają się, czy nadszedł odpowiedni moment do usamodzielniania pociech. Jak podkreślają psycholodzy, dla każdego małego człowieka chwila ta nadchodzi kiedy indziej i jest związana z rozwojem emocjonalnym. W oczach rodziców kolonie czy obóz mają wiele zalet: świeże powietrze, zabawy z rówieśnikami, poznanie morza czy gór.

Gdy dziecko nie jest gotowe na wakacje bez rodziców

Dziecko skorzysta z tych przyjemności, pod warunkiem że nie odczuje wszechogarniającej tęsknoty. Kiedy ta go dopadnie, nic mu się nie będzie chciało, tylko schować pod kołdrę i przeczekać. - Jeżeli jest gotowe do rozłączenia się z rodzicami, to wyjazd stanowi dla niego pożyteczną szkołę samodzielności. Będzie patrzyło na siebie i swój świat z innej niż dotychczas perspektywy. Jeśli wyjazd nastąpi za wcześnie, dziecko może się czuć odrzucone przez rodziców, a to zaburza jego poczucie bezpieczeństwa - tłumaczy psycholog Monika Werwicka.

Kiedy wysłać dziecko samo na wakacje

Łatwo poznać, że dziecko jest gotowe do wyjazdu, kiedy spontanicznie dopytuje się o kolonie, cieszy się. Dorota Balcerzyk, psychiatra, uważa, że przy decydowaniu o wypuszczeniu dziecka spod rodzicielskich skrzydeł najważniejszy jest zdrowy rozsądek. -  Jeśli u siedmio-, ośmiolatka wyjazd wzbudza prawdziwe obawy czy płacz, lepiej poszukać dla niego półkolonii. W przypadku starszych, ale bojaźliwych dzieci, sami rodzice muszą zdecydować, czy i w jaki sposób chcą im pomóc przezwyciężyć strach. - Obiecajmy, że codziennie dostanie liścik, niech zabierze przytulankę, której będzie opowiadało przed snem, co dobrego je spotkało i co chciałoby zmienić następnego dnia - proponuje Monika Werwicka. - Według psycholog lepszy jest kontakt listowny niż telefoniczny, bo rozmowy przez telefon są dla dziecka trudne, trzeba je kończyć. - Znam kolonistę, który przeznaczył na telefony wszystkie pieniądze, jakie dostał. Dzwonił do domu i mówił: "Wszyscy poszli na lody, więc zaoszczędziłem trzy złote i mogę do was dzwonić". To pokazuje, że dziecko potrzebuje czegoś innego niż to, co dostało.

Dziecko a rówieśnicy

Dwunastoletni Dominik pojechał na obóz sportowy chętnie. Po trzech dniach zaczął dzwonić do rodziców, że jest samotny. Ósmego dnia był już w domu. Potem przyznał się, że pogniewał się z kolegą, z którym wspólnie wymyślili ten wyjazd, a żaden inny nie przypadł mu do gustu, więc chciał wrócić i wymógł to na rodzicach. Psycholodzy ostrzegają przed bagatelizowaniem zmagań dziecka z równolatkami. Kolonie mogą stać się zmorą lub najlepszym miejscem w świecie. - Jeśli w szkole dziecko nie uczy się najlepiej i z tego powodu jest izolowane, to podczas wakacji może być inaczej. Tu ujawniają się inne umiejętności. Świetnie gra w piłkę, pływa, najlepiej na całym obozie opowiada żarty albo jest wręcz urodzonym iluzjonistą. Wszystkie talenty się liczą. A doświadczenie bycia gwiazdą jest dla każdego bardzo cenne - podkreśla Monika Werwicka. Najlepsze wakacje to takie, gdy wszyscy mają szansę zabłysnąć. Jest to możliwe przy uważnym wychowawcy i w dobrze zaaranżowanych sytuacjach. Dlatego rodzice powinni się z nim spotkać przed wysłaniem dziecka. Niektórzy rodzice wymyślają kolonie lub obóz jako środek na własne wychowawcze kłopoty. Choć sami mają problemy z egzekwowaniem poleceń, są przekonani, że innym, obcym ludziom, w zmienionej sytuacji to się uda. Na koloniach ich latorośl nauczy się wstawać bez grymaszenia, słać sobie łóżko, grzecznie jeść. - Jeśli rodzic mówi, że dziecko nauczy się samodzielności, to znaczy, że przyznaje: jestem bezradny, nie potrafię nauczyć sam, niech to zrobią inni - twierdzi Monika Werwicka. Przestrzega również: - Jeżeli dziecko słyszy "zobaczysz, tam będziesz musiał sam słać łóżko i zjadać wszystko do końca", wtedy taki wyjazd potraktuje jako karę.