PORÓD W DOMU - zalety i ryzyko

Poród w domu przebiega w atmosferze intymności i spokoju, tylko z mężem i położną. Bez pośpiechu, obcych osób, niepotrzebnych zabiegów. Zalety porodu domowego są niezaprzeczalne, ale nie wszystkie kobiety mogą w ten sposób urodzić.

Wiele kobiet marzy o tym, by swoje dziecko powitać we własnym domu. W Polsce porodów domowych odbywa się jednak bardzo mało, bo mało jest położnych, które się tym zajmują, ale też dlatego, że poród w domu nie jest alternatywą dla wszystkich. Jednak jeśli ryzyko powikłań zostanie ocenione na minimalne, można taką możliwość rozważyć.

Poród w domu - dlaczego warto

Plusów rodzenia w domu jest wiele. Po pierwsze, rodząca czuje się swobodnie i bezpiecznie, bo jest u siebie – wpływa to na jej samopoczucie i przekłada się na przebieg porodu. Nie ma stresu spowodowanego już samym faktem bycia pacjentką i poddawania się szpitalnym procedurom. Po drugie, kobieta ma ogromny wpływ na to, co się dzieje. Położna pomaga jej, podpowiada, ale niczego nie narzuca. To kobieta decyduje np. jaka pozycja jest dla niej najwygodniejsza, zwykle wybierając pionową (kuczną, na kolanach). Położna liczy się z wolą rodzącej, dzięki temu jest większa szansa np. na ochronę krocza, zresztą już same pozycje pionowe bardzo temu sprzyjają.
W domu nie ma też pośpiechu – nie trzeba zwalniać miejsca dla następnej rodzącej czy przyspieszać porodu, żeby zdążyć przed końcem zmiany personelu. Nie ma więc potrzeby podawania oksytocyny – wszystko toczy się swoim rytmem, naturalnie, bez zbędnych ingerencji. Ale z drugiej strony, nie ma tu możliwości podania środków przeciwbólowych.
Noworodkowi nie grożą w domu szpitalne zakażenia, a obecne tu bakterie od razu skolonizują jego ciało, dzięki czemu będzie bardziej bezpieczne.
Z badań wynika także, że dzieci urodzone w domu są spokojniejsze, a ich mamy rzadziej cierpią na depresję poporodową.
Poród w domu to niezwykłe przeżycie dla całej rodziny. Mężczyzna nie jest tu tak skrępowany jak w szpitalu, nie wstydzi się swoich emocji, bardziej się angażuje w poród i go przeżywa, a potem może bez ograniczeń cieszyć się dzieckiem wraz z partnerką. Noworodek nie jest nigdzie zabierany, przez cały czas przebywa z rodzicami.
Co więcej, od razu mogą go zobaczyć starsze dzieci, a nawet – gdy taka jest wola rodziców – towarzyszyć mamie podczas porodu! Dzięki temu nie cierpią z powodu rozłąki, nie czują się opuszczone, a przeciwnie – bardzo ważne. Łatwiej również akceptują pojawienie się rodzeństwa.

Poród w domu - jakie jest ryzyko

Przy tych wszystkich zaletach rozwiązanie to ma jeden zasadniczy minus: brak możliwości udzielenia szybkiej specjalistycznej pomocy w razie niespodziewanych komplikacji. Dlatego tak ważna jest wnikliwa ocena ryzyka powikłań.
Rodzić w domu mogą tylko kobiety zdrowe, u których takie ryzyko jest minimalne. Ich ciąża musi być fizjologiczna. Położna nie podejmie się zadania, jeśli przyszła mama ma np. nadciśnienie, cukrzycę ciążową lub miała już kiedyś powikłany poród.
– Fakt, że wcześniej kobieta urodziła przez cesarskie cięcie, nie musi wykluczać porodu w domu. Wszystko zależy od przyczyny cięcia oraz od tego, kiedy i jaką metodą zostało ono przeprowadzone. Decyzję podejmuje się indywidualnie – mówi Katarzyna Oleś, która przyjmuje porody domowe od 15 lat. – Nie ma też większego znaczenia, czy kobieta rodzi po raz pierwszy, czy kolejny. To nawet lepiej, jeśli rodząca nie ma złych nawyków czy uprzedzeń wyniesionych ze szpitala.
Trzeba jednak pamiętać, że nieprzewidziane sytuacje mogą przytrafić się nawet w wypadku, gdy ciąża przebiegała prawidłowo – nie ma możliwości przewidzenia wszystkich ewentualnych zaburzeń akcji porodowej.
Ale z drugiej strony, poród to dla organizmu kobiety coś naturalnego, proces fizjologiczny, do którego jest przygotowany.
Jeśli więc przyszła mama nie miała kłopotów ze zdrowiem i ciąża przebiega prawidłowo – ryzyko powikłań nie jest duże. Poza tym położna w domu jest cały czas blisko rodzącej – w sensie fizycznym i psychicznym – dlatego może wcześnie zauważyć, że dzieje się coś niepokojącego i szybko zareagować.
Zawsze musi być możliwość przewiezienia rodzącej do szpitala (maks. 30 km). Według Katarzyny Oleś, zdarza się to w przypadku 10% porodów domowych. Ważne jest pozytywne nastawienie do porodu samej kobiety, jej wewnętrzna siła, pewność, że da sobie radę (dobre „doświadczenie porodowe” ma tu znaczenie) i przekonanie, że poród to coś naturalnego.
Nie powinna myśleć o porodzie w domu osoba, która czuje silny lęk, nie wierzy we własne siły, woli zdać się na pomoc medycyny i specjalistów.

Poród w domu - jak to jest w praktyce

• Na poród w domu nie potrzebujesz zgody lekarza, ale konsultacja jest wskazana.
• Położnej zacznij szukać najpóźniej 2–3 miesiące przed porodem, żeby był czas na dobre poznanie się. Jeśli nie znasz nikogo takiego, szukaj w internecie na www.dobrzeurodzeni.pl.
• Koszt porodu w domu to 1500–2500 zł, w tym 3 wizyty po porodzie; spotkania przed porodem są dodatkowo płatne (50–60 zł za godzinę).
• Dziecko powinno być zbadane przez pediatrę neonatologa w ciągu 12 godzin. Zawczasu umów się z lekarzem i upewnij się, że w razie potrzeby będzie mógł przyjechać natychmiast.
• Mieszkania nie trzeba specjalnie przygotowywać ani dezynfekować, wystarczy staranne sprzątanie. Listę potrzebnych rzeczy da ci położna (m.in. folia, ręczniki, lignina, grzejnik).