Witamina D pomaga zmniejszyć możliwe skutki uboczne znanego leku. Przyjmuje go wiele osób

Witamina D wpływa na nasz organizm na bardzo różne sposoby. Naukowcy z University of Maryland School of Medicine właśnie odkryli jej potencjalne kolejne zastosowanie: przyjmowana łącznie z popularnym lekiem, który przepisywany jest wielu osobom chorującym na cukrzycę, pomaga zmniejszyć ryzyko jednego z jego możliwych efektów ubocznych - utraty masy kostnej i związanych z tym częstych złamań.

Jednym z leków, które cukrzykom przepisywane są coraz częściej, jest kanagliflozyna, należąca do grupy inhibitorów SGLT2. Lek ten zmniejsza zwrotne wchłanianie glukozy w nerkach, dzięki czemu wydalana jest ona z moczem - w ten sposób zmniejsza się również jej stężenie we krwi w mechanizmie niezależnym od insuliny.

Niesie on nadzieję na przedłużenie życia cukrzykom, zwłaszcza tym, u których rozpoznano niewydolność serca lub są oni w grupie podwyższonego ryzyka tej choroby, jest również coraz częściej uznawany za opcję leczenia pierwszego rzutu dla chorych na cukrzycę, którzy mają wysokie ryzyko rozwoju chorób nerek.

Suplementacja witaminą D zmniejsza możliwe ryzyko złamań

Niektóre badania wykazały jednak, że ma on istotne skutki uboczne: może negatywnie wpływać na zdrowie kości, przyspieszając utratę ich gęstości, a także hamuje aktywację witaminy D przez organizm - to połączenie może znacząco zwiększyć ryzyko złamań. Ryzyko to - zdaniem naukowców z University of Maryland School of Medicine - jest wyższe u osób, które przyjmują inhibitory SGLT2, i u których stężenie witaminy D w organizmie jest poniżej normy.

Zespół badaczy przebadał dorosłych ochotników ze społeczności Amiszów Starego Porządku w Lancaster w Pensylwanii. Taki wybór był nieprzypadkowy: naukowcy wybrali tę populację ze względu na dostępność do obszernych danych dotyczących sekwencjonowania genetycznego i dlatego, że piją one świeże mleko, które nie jest wzbogacone witaminą D (w przeciwieństwie do wielu innych społeczności, spożywających mleko przetworzone). Jest więc bardzo prawdopodobne, że spożywają oni dużo mniej witaminy D, niż ogólna populacja w USA.

Uczestnicy badania - u części z nich badania wykazały niski poziom witaminy D - przyjmowali kanagliflozynę, a część z nich dostała również witaminę D. Badacze odkryli, że u osób, które miały niedobór witaminy D, kanagliflozyna doprowadziła do znacznego spadku (31 proc) poziomu metabolitu witaminy D - w przypadku osób, u których poziom tej witaminy był w normie, ten spadek również był, ale znacznie mniejszy (7 proc). Suplementy podniosły poziom parathormonu, którego głównym zadaniem jest regulacja stężenia wapnia we krwi i poziomu witaminy D w kościach.

Już krótka suplementacja dała obiecujące wyniki

Jakie znaczenie może mieć to odkrycie? Badacze przyznają, że obiecujące wyniki w tym przypadku dała już krótkoterminowa suplementacja witaminą D u osób, które przyjmują inhibitory SGLT2. Konieczne są jednak dalsze badania. „Długoterminowa obserwacja będzie wymagana w celu ustalenia, czy ta przyspieszona utrata gęstości mineralnej kości ostatecznie przełoży się na zwiększone ryzyko złamań kości w ciągu 10–20 lat przewlekłej terapii” – piszą badacze w podsumowaniu. 

„W związku z tym zalecamy, aby pacjenci i lekarze rozważyli możliwość przyjmowania suplementów witaminy D w celu przywrócenia prawidłowego stanu witaminy D u pacjentów z niedoborem witaminy D otrzymujących inhibitory SGLT2”. - podsumowali.

Katarzyna Hubicz