Przyczyna śmierci Barbary Skrzypek. Ujawniono, co wpisano w akcie zgonu
Nie żyje Barbara Skrzypek. Wieloletnia współpracownica Jarosława Kaczyńskiego zmarła nagle w sobotę 15 marca. Trzy dni wcześniej – 12 marca – Barbara Skrzypek była przesłuchiwana przez Prokuraturę Okręgową w Warszawie. Osoby związane z Prawem i Sprawiedliwością sugerują, że śmierć kobiety miała związek z jej udziałem w przesłuchaniu, co dementuje prokuratura. W związku z okolicznościami śmierci i medialnym zainteresowaniem sytuacją, rzecznik prokuratury ujawnił, co wpisano w akcie zgonu Barbary Skrzypek.
Na co zmarła Barbara Skrzypek?
Barbara Skrzypek, wieloletnia współpracownica Jarosława Kaczyńskiego, nie żyje. Śmierć 66-letniej kobiety, kilka dni po przesłuchaniu w prokuraturze, została nagłośniona przez Prawo i Sprawiedliwość. Partyjni koledzy zmarłej przekonują, że jej odejście miało związek z przesłuchaniem, w którym brała udział.
Rzecznik Prokuratury Okręgowej w Warszawie, Piotr Skiba, zabrał głos na temat okoliczności śmierci Barbary Skrzypek.
Jak podał, prokuratura otrzymała informację o śmierci kobiety 15 marca, w sobotni wieczór, z mediów. Barbara Skrzypek zmarła tego samego dnia w godzinach porannych. Co prokuratura wie o śmierci kobiety?
- Ustalono że śmierć zmarłej nastąpiła w godzinach porannych w dniu 15 marca 2025 r. w miejscu zamieszkania w obecności członka rodziny
– poinformował rzecznik Prokuratury Okręgowej. Kto stwierdził, że Barbara Skrzypek nie żyje?
- Przybyły na miejsce zdarzenia lekarz stwierdził zgon i wystawił kartę zgonu w której jako przyczynę śmierci wpisał „nagły zgon z nieznanej przyczyny”.
– wyjaśnił Piotr Skiba. Dodał, że ciało przekazano zakładowi pogrzebowemu, nie informując policji ani prokuratury o sytuacji. Osoby z rodziny zmarłej kobiety zostały już na tę okoliczność przesłuchane. Według Prokuratury Okręgowej zdaniem rodziny nikt nie przyczynił się do zgonu kobiety:
- W toku dalszych czynności przesłuchano członków rodziny zmarłej, którzy wykluczyli by śmierć zmarłej nastąpiła w wyniku działania osób trzecich.
Materiały zebrane w sprawie mają zostać przekazane do prokuratury w innym okręgu, żeby sprawa nie budziła wątpliwości.
Co oznacza „zgon nagły z nieznanych przyczyn”?
Nagły zgon z nieznanych przyczyn (sudden death of unknown cause, SDUC) to sytuacja, w której osoba umiera niespodziewanie, a przyczyny śmierci nie można ustalić mimo wstępnych badań medycznych.
Najczęściej dotyczy to osób, które wcześniej były uważane za zdrowe i nie wykazywały objawów chorób mogących bezpośrednio prowadzić do śmierci. Przyczyny nagłego zgonu z nieznanych przyczyn mogą być następujące:
- Zaburzenia sercowo-naczyniowe – jak zaburzenia rytmu serca (arytmie), kardiomiopatie czy nieujawnione wady serca
- Zaburzenia metaboliczne – hipoglikemia, zaburzenia elektrolitowe
- Nieujawnione choroby neurologiczne – padaczka, udary krwotoczne
- Zatrucia – zarówno przypadkowe, jak i intencjonalne
- Wady genetyczne – powodujące np. zespoły nagłej śmierci sercowej
- Czynniki zewnętrzne – np. urazy, stres, ekstremalne warunki fizyczne.
Aby ustalić dokładną przyczynę, zazwyczaj konieczne jest przeprowadzenie sekcji zwłok i szczegółowych badań toksykologicznych oraz genetycznych. Jednak nawet po takich analizach zdarza się, że dokładna przyczyna zgonu pozostaje nieznana.
Pogrzeb tragicznie zmarłego ratownika medycznego. Ostatnie pożegnanie Cezarego L.
Sekcja zwłok w tej sytuacji będzie przeprowadzona – poinformowała prokuratura. Więcej informacji na ten temat w artykule Prokuratura zarządza sekcję zwłok Barbary Skrzypek. Kluczowy krok w śledztwie.
Informacje będą aktualizowane po ujawnieniu przez prokuraturę wyników sekcji zwłok.
Czy nagła śmierć może być naturalna?
Zgon nagły z nieznanych przyczyn zaliczany jest to śmierci z przyczyn naturalnych, w odróżnieniu od śmierci gwałtownej, która może być wynikiem wypadku, samobójstwa lub zabójstwa. Śmierć naturalna natomiast może być nagła (jak np. nagły zgon sercowy) albo powolna (np. w wyniku choroby nowotworowej).
Potocznie o śmierci naturalnej zwykło się mówić w sytuacjach, gdy odchodzi senior ze starości. Dlatego współcześnie często buntujemy się przeciwko terminologii „śmierć naturalna” w sytuacjach, gdy dana śmierć była nagła i niespodziewana.
Jednak według terminologii medycznej śmierć, do której doszło bez ingerencji z zewnątrz (takiej jak zabójstwo, samobójstwo, wypadek) uważana jest za śmierć naturalną. W medycynie i kryminalistyce wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje śmierci: naturalną, chorobową (również uznawaną za naturalną) i gwałtowną.
Jak przebiega śmierć naturalna?
Śmierć naturalna to proces wynikający z fizjologicznego starzenia się organizmu lub konsekwencji zmian chorobowych. Może przebiegać na dwa sposoby:
- Śmierć powolna — jest wynikiem długotrwałej choroby, często poprzedzonej widoczną agonią. Przykładem może być zgon spowodowany chorobą nowotworową. Określana też jako śmierć chorobowa.
- Śmierć nagła — dotyczy osób pozornie zdrowych, a jej wystąpienie jest zaskoczeniem dla otoczenia. W takich przypadkach zgon może nastąpić niespodziewanie, np. w wyniku zawału serca.
Szacuje się, że ok. 90 proc. ludzi umiera z powodu śmierci naturalnej, zaś pozostałe 10 proc. umiera śmiercią gwałtowną.
Śmierć naturalna nie zawsze jest nagła – może to być śmierć po wielu miesiącach, a nawet lat choroby. Najczęstsze przyczyny śmierci naturalnej wg WHO:
- choroba niedokrwienna serca, ok. 16 proc. zgonów na świecie
- udar mózgu ok. 11 proc. zgonów
- przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) ok. 6 proc. zgonów
Jak określić przyczynę śmierci?
Śmierć to stan, w którym dochodzi do sukcesywnego obumierania narządów. Pierwszy etap to zatrzymanie oddechu i pracy serca. Następnie dochodzi do śmierci biologicznej – ustania wszelkich czynności organizmu, obumierania komórek i gnicia zwłok.
Przyczynę śmierci określić może, w budzących wątpliwości w tej kwestii przypadkach, sekcja zwłok. Wykonywana jest przez lekarzy: patomorfologów lub lekarzy specjalistów medycyny sądowej.
Analiza przyczyn zgonu jest ściśle związana z problematyką śmierci. Przyczyna zgonu określa, co było bezpośrednim lub pośrednim powodem śmierci. Wyróżnia się:
- pierwotną przyczynę zgonu (wyjściową) – czynniki urazowe lub chorobowe, które zapoczątkowały proces prowadzący do śmierci
- przyczynę wtórną (powikłania) – komplikacje wynikające z przyczyny pierwotnej
- przyczynę bezpośrednią (ostateczną) – ostateczny mechanizm powodujący ustanie czynności serca.
Zatrzymanie akcji serca jest ostateczną przyczyną śmierci organizmu, lecz może być wynikiem pierwotnych zaburzeń w sercu lub skutkiem zmian w innych kluczowych narządach.
W praktyce medyczno-prawnej określenie ostatecznej przyczyny śmierci ma ograniczone znaczenie, a istotniejsze jest ustalenie przyczyny pierwotnej. Co więcej, w niektórych przypadkach przyczyna pierwotna i ostateczna mogą być tożsame, na przykład w sytuacji śmierci spowodowanej bezpośrednim urazem serca.
Polecany artykuł:
Jak przebiega sekcja zwłok i oględziny ciała?
Podczas oględzin zewnętrznych zwłok ocenia się:
- Wygląd ogólny ciała oraz obecność znamion śmierci (plamy opadowe, stężenie pośmiertne)
- Stan spojówek, uszu, nosa, kości twarzoczaszki, warg, błony śluzowej, uzębienia etc.
- Obrażenia - jeśli są, to określa się ich lokalizację, kolor, brzegi ran, powierzchnię oraz dno ran
- Oględziny wewnętrzne obejmują otwarcie jamy czaszki, klatki piersiowej i jamy brzusznej w celu dokładniejszej analizy narządów wewnętrznych i określenia przyczyny zgonu.
- Podczas sekcji zwłok pozyskuje się próbki do badań, aby uzupełnić diagnostykę i ustalić szczegóły okoliczności śmierci. Pobiera się: wycinki do badań histopatologicznych (mózg, płuca, serce, wątroba, nerki i w razie potrzeby inne narządy), krew, mocz, mięsień lub ciałko szkliste oka — do analizy poziomu alkoholu i badań toksykologicznych i inne próbki, w zależności od potrzeb wynikających z przebiegu oględzin i sekcji zwłok.
Elementem dochodzenia do przyczyny śmierci jest szczegółowy wywiad, który powinien obejmować jak najszerszą grupę osób — nawet tych pozornie niezwiązanych ze zmarłą osobą.
Informacje zebrane w ten sposób pomagają zrozumieć stan psychiczny zmarłego, a także ewentualne skłonności samobójcze. Kluczowa dla ustalenia przyczyny zgonu jest sekcja zwłok.
W większości przypadków śmierć gwałtowna następuje poza placówkami medycznymi, co uniemożliwia obserwację ofiary przed zdarzeniem. Dlatego tak ważne jest dokładne zbadanie miejsca znalezienia ciała, odnotowanie pozycji zmarłego oraz szczegółów mogących pomóc w rekonstrukcji przebiegu zdarzenia.
Podczas sekcji zwłok lekarz sądowy musi dokładnie opisać wszelkie obrażenia, otarcia naskórka, krwiaki i inne zmiany. Ważnym zadaniem jest ustalenie chronologii powstawania obrażeń oraz związków przyczynowo-skutkowych między nimi a śmiercią.
Szczególnie trudnym przypadkiem jest tzw. zbieg przyczyn śmierci, gdy u zmarłego współistnieją zarówno zmiany chorobowe, jak i urazowe. W takich sytuacjach konieczne jest precyzyjne ustalenie, która z przyczyn była bezpośrednio odpowiedzialna za zgon, co może mieć znaczenie dla kwestii odpowiedzialności karnej.
Podcasty
Playlisty tematyczne
