Po diagnozie żyła tylko pół roku. Ten rak daje wstydliwe objawy

Rak sromu – choć rzadki – stanowi realne zagrożenie, zwłaszcza dla kobiet po sześćdziesiątym roku życia. Wielu z nas może nie zdawać sobie sprawy z jego obecności wśród chorób nowotworowych, ale tragedia Isobel Florence, diagnozowanej zbyt późno Szkotki, służy jako ważne przypomnienie.

Rak sromu reprezentuje niewielką część nowotworów złośliwych dotykających żeńskie narządy płciowe. Głównie dotyka kobiet po sześćdziesiątce. Najbardziej powszechnym typem raka sromu jest rak płaskonabłonkowy, w którym często wykrywa się DNA wirusa HPV. Przebieg choroby i jej rokowanie są ściśle związane ze stadium zaawansowania nowotworu. Jeśli rak sromu zostanie zdiagnozowany wcześnie i nie ma przerzutów do węzłów chłonnych, perspektywy są optymistyczne.

Rak sromu - opis przypadku

W Polsce co roku diagnozuje się raka sromu u niewielkiej liczby kobiet. Chociaż częściej dotyka to pań po 65. roku życia, to również młodsze kobiety stają się coraz bardziej narażone. Wirus HPV stanowi główną przyczynę stanów przednowotworowych sromu, podczas gdy przewlekłe stany zapalne mogą również prowadzić do tego typu raka.

Tragiczny los Isobel Florence podkreśla znaczenie wczesnej diagnostyki. Isobel Florence, 71-letnia Szkotka, straciła życie sześć miesięcy po postawieniu diagnozy raka sromu. W jej przypadku pierwsze objawy, takie jak swędzenie, krwawienie i guzek na sromie, nie zostały początkowo rozpoznane przez lekarzy. Jej córka, Laura Christie, zaangażowała się w edukację społeczeństwa na temat raka sromu po śmierci matki, podkreślając konieczność wczesnej interwencji.

Rak sromu - objawy

Często rak sromu jest diagnozowany w późniejszym stadium, co wynika z braku badań przesiewowych. Symptomy takie jak świąd, pieczenie, ból, owrzodzenie, czy kalafiorowate narośle na sromie, mogą wskazywać na obecność choroby i nie powinny być bagatelizowane.

Nowotwory sromu reprezentują jedynie 2-8% wszystkich złośliwych nowotworów dotykających żeńskie narządy płciowe. Najwięcej przypadków diagnozuje się między 65. a 75. rokiem życia. Obserwuje się globalną tendencję wzrastającej liczby zachorowań na ten typ nowotworu.

Rak sromu – potencjalne przyczyny

Następujące czynniki mogą podwyższyć ryzyko zachorowania na raka sromu:

• palenie tytoniu,
• zarażenie wirusami HPV lub HIV,
• obecność liszaja twardzinowego,
• terapia immunosupresyjna,
• niższa pozycja społeczno-ekonomiczna,
• liczni partnerzy seksualni oraz wczesne inicjowanie życia seksualnego,
• zmiany przednowotworowe.

Rak sromu. Terapia i rokowania

Rokowanie dla pacjentek z rakiem sromu zależy od stopnia zaawansowania choroby w momencie jej wykrycia. Wczesna interwencja zwiększa szanse pięcioletniego przeżycia do 60-70%. Leczenie głównie polega na chirurgii radykalnej, często uzupełnianej chemioterapią i napromienianiem.

Romana Makówka